“ The better I get to know men, the more I find myself loving dogs.”
Charles de Gaulle

Hardangervidda Noorwegen, zomer 2013.

Twee keer over de vidda.
Zomer 2013, juli/augustus. Het was weer eens tijd om de Hardangervidda over te steken vonden wij. We vertrokken voor de vierde keer naar de vidda voor twee meerdaagse tochten van respectievelijk 7 en 5 dagen. Het is weer iets makkelijker geworden om met je hond naar Noorwegen te reizen: het bezoek aan de dierenarts voor ontwormen is nu niet meer nodig. In Fredriksstad verstuurden we een doos eten (Adventure Food), sportdrankpoeder en hondenvoer (gevriesdroogd, lichtgewicht) voor de tweede tocht. We stuurden deze doos naar Vasstun Hotel in Odda. We lieten onze auto achter op de parkeerplaats in Åan en staken de vidda over naar Espe om vervolgens met de bus (er rijd er 1 per 3 uur) naar Odda te reizen, onze voorraad aan te vullen en te overnachten in Vasstun Hotel. Dit hotel is geen aanrader wat ons betreft; ze vragen grof geld voor niets bijzonders. De volgende dag per bus naar Liseth, dit ritje duurde maar liefst 2 uur. Bij Liseth hadden we een hytte voor twee dagen besproken. Hier zouden we zo weer naar toe gaan; nette hyttes, lekker eten voor een redelijke prijs. Onze tweede tocht startte bij Liseth en bracht ons na totaal twee weken weer terug bij de auto in Åan.

De vidda is veelzijdig.
We begonnen de eerste wandeling terwijl het 27 graden was, bijna te warm om te lopen maar daarover gingen we niet klagen want we hadden wel eens anders meegemaakt op de vidda. Met dit warme weer kwamen ook de muggen; ze waren talrijk aanwezig dus we moesten flink smeren. In het groene glooiende landschap aan de oostzijde met de vele moerassen zijn de muggen in hun element. Naarmate onze wandeling vorderde werd het weer steeds minder. Toen we de westzijde bereikten was het koud en nat. De thermometer bij Tyssevassbu gaf nog maar 6 graden aan en voor ons gevoel werd het daarna alleen nog maar kouder. Vooral het deel na Tyssevassbu tot aan de afdaling bij Espe is zeer ruig; bijna geen groen te zien, alleen maar rotsen en stenen. De huttenwaard van Tyssevassbu noemde het een maanlandschap. Het ruige terrein bracht geen problemen voor de honden, de pootjes bleven onbeschadigd. We hadden schoentjes mee voor de zekerheid maar deze hebben we niet hoeven gebruiken gelukkig. De afdaling naar Espe is niet zo spectaculair als bijvoorbeeld bij Lofthus of Kinsarvik. Het is meer een klassieke 'alpen' afdaling met eerst grasland, dan struiken en later bossen en zo nu en dan een beek. Wij vonden het geen probleem, we waren er wel aan toe inmiddels. Boven is het uitzicht over het fjord wel magnefiek. 

De vidda is meedogenloos.
Omdat er veel restsneeuw lag waren de markeringen slecht te vinden waardoor we over het laatste stuk van de eerste tocht veel langer deden dan verwacht. Op de kaarten staan de loopuren vermeld; normaal gesproken lopen we redelijk in de pas met die uren maar na Tyssevassbu verdubbelden de looptijden bijna. Het hele stuk na Tysevassbu zijn we geen mensen meer tegen gekomen, onvoorstelbaar maar prima. We kwamen wel meerdere sneeuwbruggen tegen welke we moesten oversteken, hier is het altijd oppassen aangezien de honden het verschil niet zien tussen een sneeuwveld en een sneeuwbrug. Een sneeuwveld vinden ze prachtig om in te spelen en te rollen, een sneeuwbrug is aan de randen echt gevaarlijk en we houden de honden dan ook goed in de gaten. We steken vervolgens één voor één over. Wij zijn nooit zo happig op sneeuwbruggen: er komt een moment dat hij het zal begeven. Er was er één bij waar het water met een noodgang onderdoor kolkte en een doorwading naast de sneeuwbrug geen optie was: te diep, te sterke stroming en zeer steile rotsen. De sneeuwbrug was gelukkig nog wel enkele meters dik in het midden dus we konden deze probleemloos oversteken. Onze schoenen waren niet opgewassen tegen deze omstandigheden. De vele restsneeuwvelden en constant regen was funest; onze goretex (Meindl) schoenen begonnen door te slaan. We liepen vervolgens 2 dagen in natte schoenen. Dit maakte de tocht dusdanig zwaar dat we besloten de tweede tocht een dag in te korten zodat onze schoenen goed konden drogen. We hadden al eerder besloten in Espe af te dalen en niet in Odda (wat we eerst van plan waren) omdat dit iets korter was. Onze honden hadden geen last van de kou en een sneeuwveldje meer of minder maakt ze ook niets uit; ze vinden het eigenlijk gewoon leuk al die sneeuw. We hebben talloze beken overgestoken en er twee moeten doorwaden op sandalen zonder broek. Onze honden moesten we enigszins helpen aangezien de stroming wel sterk was.

De vidda is onvoorspelbaar.
Na een overnachting in het hotel en twee nachten in een hytte begonnen we vol goede moed aan onze tweede tocht van 5 dagen. Onze schoenen waren goed droog en we hadden ze opnieuw behandeld en hopelijk waterdicht gemaakt. We startten de wandeling aan de noordzijde bij Liseth om zo de meeste restsneeuw te omzeilen; dit pakte goed uit want op onze route lag deze keer bijna niets meer.  De regen was echter wel weer snel van de partij en de derde dag regende het bijna onafgebroken en er viel heel veel water. De schoenen gaven het bijna op en zelfs de zolen begon los te laten. Op onze routes waren geen doorwadingen te verwachten volgens de kaarten maar door de hevige regenval waren kabbelende beekjes veranderd in woeste stromen; we moesten daardoor nog vier keer een doorwading doen. Volgens de weersvoorspellingen zou het droog worden de vierde en vijfde dag maar wel zwaar bewolkt blijven. Tegen deze verwachting in werd dag vier een nagenoeg perfecte wandeldag; een graadje of 20 en praktisch geen wolkje aan de lucht. We liepen deze dag een enorme afstand, pauzeerden een keer of drie waardoor alles weer helemaal kon drogen in de zon we plaatsten aan het einde van de dag ons tentje op een zacht bed van rendiermos met uitzicht op de Hardanger Jøkulen welke hemelsbreed zo'n 35 km ten noordoosten van ons lag. Vervolgens waren we die avond getuige van de mooiste zonsondergang van de hele vidda….De laatste dag liepen we onverwacht toch weer in de regen, maar die één na laatste dag.... die vergeten we nooit meer.

De "Nor-way"
Onderweg naar Rauhellern aan het begin van onze eerste 7 daagse tocht zagen we een grote roofvogel. Bij Rauhellern (hut) aangekomen namen we even pauze en we raakten aan de praat met de huttenwaard. Op een gegeven moment vroeg hij ons: "Did you see the eagle?" Dat was dus zo, die hadden we gezien; het was een arend. "He took one of our chickens right here near the cabin!" Zo dachten we, dat is nogal wat; een arend die een kip steelt die naast de hut rondscharrelt terwijl er ook nog een hond rondloopt bij de hut. Dat is wel brutaal. De Noorse oplossing is niet een ren of kippenhok of een vogelverschrikker of zo...... "We think he might come back, so we installed a camera!"

Drinkwater.
Wij filteren ons drinkwater altijd in de bergen. Wij gebruiken hiervoor de MSR Miox Purifier. Deze werkt op batterijen en het enige wat je mee moet nemen is grof keukenzout en extra batterijen. Kort de werking: door electrolyse van een keukenzoutoplossing ontstaat een chemisch goedje dat alle bacteriën doodt. Dit meng je met het drinkwater en vervolgens is het een half uur daarna te drinken. De licht chloorsmaak moet je even aan wennen, maar met een isostar tablet erin proef je dat niet meer. Op de parkeerplaats bij Åan raakten we aan de praat met een stel Nederlanders (ook met een hond) en er werd o.a. gesproken over het wel of niet filteren van water. Wij zeggen altijd: halverwege de Hardangervidda wil je niet ziek worden aangezien de kortste weg van de vidda nog altijd twee tot drie dagen in beslag neemt en als je ziek bent waarschijnlijk veel meer. Eenmaal aan de wandel een uur of drie van de parkeerplaats roken we een ongelooflijk sterke stank..... maar eens even gekeken wat dat kon zijn. Het bleek een half vergaan schaap te zijn, aan de rand van een prachtige beek. Tot zover de discussie wel of niet filteren zeiden we tegen elkaar.

kaart Hardangervidda

kaart met de gelopen routes:

kaart met alle gelopen meerdaagse routes is hier te vinden
(hier staan de routes van 2009, 2010 en 2013 ingetekend)

Hotel Odda:
Vasstun Hotel
Vasstun 1
5750 Odda
+47 400 04 486

Turisthytte Liseth:
Liseth Pensjonat
Fossli
5785 Vøringsfoss
+47 53 66 57 14

Kaarten:

Turkart Hardangervidda Øst
1:100 000

Turkart Hardangervidda Vest
1:100 000

7 daagse tocht van oost naar west over de Hardangervidda

(groene route op de kaart)

dag 1:    [P] Åan - richting Rauhellern (5 uur)

dag 2:    Rauhellern - richting Sandhaug (7,5 uur)

dag 3:    Sandhaug - Bessa - richting Litlos (6 uur)

dag 4:    Litlos - richting Tyssevassbu (5 uur)

dag 5:    Tyssevassbu voorbij - richting Espe Skjeggedalen (5 uur)

dag 6:    splitsing richting Espe - tot de afdaling naar Espe (4,5 uur)

dag 7:    afdaling naar Espe (2,5 uur)

(ca. 36 uur zuivere looptijd, excl rustpauzes / fotopauzes e.d.)
(dit zijn de uren weergegeven op de kaart, wij deden er door de omstandigheden dag 6 en 7 langer over)

5 daagse tocht van noord naar oost over de Hardangervidda

(blauwe route op de kaart)

dag 1:    Liseth - Hedlo (5 uur)

dag 2:    Hedlo - Bjoreidalen (5,5 uur)

dag 3:    Bjoreidalen - Nybu - Bjoreidalshytta - richting Stigstuv (2,5 uur)

dag 4:    Stigstuv - richting Rauhellern - afslag Halne Båt - Halne fjorden - richting Heinseter (8 uur)

dag 5:    Heinseter - [P] Åan (4 uur)

(ca. 25 uur zuivere looptijd, excl rustpauzes / fotopauzes e.d.)
(dit zijn de uren weergegeven op de kaart, wij deden er door de omstandigheden dag 3 langer over)

[ klik hier voor alle foto's op één pagina ]