The dog has seldom been successful in pulling man up to its level of sagacity, but man has frequently dragged the dog down to his."
James Thurber

 

Oostenrijk februari 2014

Biosphärenpark Nockberge (voorheen Nationalpark Nockberge)

Jahrhundert-Winter.
Na een aantal wandelweekendjes in de Eifel van 't winter met herfstachtige omstandigheden waren we toe aan echte winterwandelingen.  We haalden de sneeuwschoenen uit het vet en vertrokken naar de Oostenrijkse Alpen. We kozen voor de vijftiende keer voor Nockberge en gingen naar ons, zo voelt het tenminste, tweede huis in Untertweng. De dag dat we vertrokken en de daarop volgende dagen kregen de zuidelijke Alpen in Oostenrijk de volle laag wat betreft sneeuw, een krantenkop luidde: 'Jahrhundert-Winter'. Resultaat: complete verkeerschaos, duizenden huishoudens zonder stroom, lawineklasse oplopend tot 4 in Nockberge en 5 elders in Karinthië, een dikke meter sneeuw in de bergen, ongekend. We vielen met de neus in de.... sneeuw dus! Normaal gesproken plannen we wel zo'n beetje welke routes we willen gaan lopen maar met deze omstandigheden moesten we het van dag tot dag gaan bekijken.

Winterwanderwegen.
Lawinestufes worden aangegeven op een schaal van 1 tot 5. Nockberge kreeg 3-4 toegekend. Lawinestufe 4: Het sneeuwdek is matig tot slecht gestabiliseerd op de meeste steile bergwanden. Start van lawines kan voorkomen, zelfs bij lichte belasting van het sneeuwdek, op de steilere bergwanden. In bepaalde situaties is een spontane start van middelgrote lawines te verwachten. Grote lawines zijn niet uitgesloten. Aangezien wij ons tot beginners rekenen wat betreft lawinekundig beoordelingsvermogen zijn we de eerste twee dagen alleen op de geprepareerde 'winterwanderwegen' gebleven. Bij Turracher Höhe en Falkertsee lagen een paar mooie routes. Het was zwaar bewolkt, zeg maar mistig, in de bergen en het sneeuwde eigenlijk constant door. Buiten dat het niet verantwoord was 'off piste' de bergen in te trekken zou het ook volkomen zinloos zijn geweest; mooie vergezichten lagen niet in het verschiet en op de geprepareerde routes was het helemaal niet druk. We kwamen maar een enkele langlaufer of wandelaar tegen deze dagen. De honden maakt het niet uit: die vermaken zich in de mist op dit soort routes ook prima.  We liepen krap vier uurtjes bij Turacher Höhe en een kleine drie uur bij Falkertsee uiteindelijk.

Loodzwaar.
Dag drie kwam een verbetering in het weer en werd de lawine klasse naar beneden bijgesteld. We besloten de wandeling naar Lättersteighöhe te maken omdat daar geen heel steile stukken zijn en we daar redelijk bekend zijn met het terrein. Deze wandeling hadden we eerder gemaakt op 'gewone' wandelschoenen in de herfst van 2006 en ook al eens op sneeuwschoenen in november 2012. We startten in Hochrindl en liepen probleemloos naar Weißes Kreuz. Het eerste deel liepen we weer over geprepareerde paden; lekker ontspannen lopen dus met zo nu en dan een langlaufer. Het laatste deel tot Weißes Kreuz was geen geprepareerde route, nu moesten we zelf een spoor zetten in het dikke pak sneeuw. Het is heerlijk om als eerste een spoor te zetten in de sneeuw maar met het pak sneeuw wat er nu lag was het ook meteen loodzwaar. Onze honden zijn niet gek: op de geprepareerde paden zijn ze aan het rennen en dollen met elkaar, als ze zelf een spoor moeten gaan zetten gaan ze achter ons lopen Na Weißes Kreuz liepen we nog een stuk door richting de Lättersteighöhe. We besloten na een uur om te keren en terug te gaan want de risico's werden ons te groot. Hoe hoger we kwamen hoe meer tekenen er waren van door wind verplaatste stuifsneeuw. Ook kwam er mist opzetten en ons einddoel, de Lättersteighöhe, was niet meer te zien. Al met al waren we na een kleine zes uur terug in Hochrindl dus het was ook zonder Lättersteighöhe een dagvullende activiteit geweest. 

Opnieuw Neuschnee.
Er was een nieuwe storing met 'Neuschnee' op komst de vierde dag. In de middag zouden we weer sneeuw krijgen. We wilden niet in de mist en sneeuwbuien verzeilt raken dus kozen we voor een korte wandeling startend op Turracher Höhe. We liepen richting Schafalm, een voor ons meerdere malen gelopen route. Met het zonnetje erbij was het geweldig om door de bossen te lopen. Al snel pikten we een spoor van andere sneeuwschoenwandelaars op. We volgden echter iets te lang hun spoor en misten zo ons pad naar Schafalm. Niet getreurd want de omgeving achter Turracher Höhe is prachtig. Een kilometer terug wandelen was geen straf. We pikten alsnog de route op naar Schafalm, niemand was ons voorgegaan dus ze moesten zelf weer een spoor zetten. Heerlijk werken in de sneeuw! We hadden eventueel kunnen doorlopen naar Winkleralm, maar in de wetenschap dat er sneeuw op komst was en er een zeer steil traject meteen na Schafalm moest worden gelopen leek het ons beter om om te keren.

Mist.
Dag vijf zou het weer verbeteren maar we besloten niet te hoog te gaan aangezien het nog erg nevelig en grijs was 's ochtends. Een wandeling naar de Lärchenhütte vanuit Sankt Oswald en eventueel door naar de Hundsfeldhütte was de planning. Het verliep allemaal voorspoedig al bleef het wel grijs. Het laatste stuk naar de Hundsfeldhütte was wel even zoeken want markering was niet te zien door de enorme hoeveelheid sneeuw en toen we bij de hut aankwamen werd het bovendien mistig, er stond een stevige wind en het begon ook nog weer te sneeuwen. Na een bak koffie en thee, uit eigen thermosfles natuurlijk, en een broodje besloten we meteen weer af te dalen. Terug onder de boomgrens was het bijna windstil, dus een stuk aangenamer. We waren mooi op tijd weer beneden en hebben vervolgens nog een wandeling gemaakt naar de Dreicharhütte. We waren hier in het voorjaar van 2013 een week geweest en wilden wel eens zien hoe deze hut erbij zou staan hartje winter. We startten bij de Falkertsee en liepen in een uur naar de Dreicharhütte. Het was wel weer even zoeken maar toch gevonden!

Naar een top.
Dag zes: in de middag zou met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid de zon doorbreken. Een uitgelezen kans om echt de hoogte op te zoeken, een top met adembenemend uitzicht leek ons wel wat. We kozen voor een oude bekende: de Großer Speikkofel; deze hadden we in 2003 al eens gelopen in de lente op 'gewone' wandelschoenen en in de winter van 2012 opnieuw, toen ook gedeeltelijk op sneeuwschoenen. Deze route staat in de Rother Skitourenfuhrer Kärnten West en wordt omschreven als een route met een laag risico vandaar onze keuze. De Großer Speikkofel ligt bovendien meer ten oosten van Nockberge, eigenlijk is dat al Gurktaler Alpen. Het lawine risico werd steeds minder naar het oosten toe dus nog een voordeel. We kwamen overigens voor het eerst ook toerskiërs tegen. Ze bleven even staan om onze honden te begroeten, ze waren erg gecharmeerd van onze spaniëls en dat was natuurlijk weer wederzijds. We liepen eigenlijk probleemloos omhoog alleen hadden we op de top op een gegeven moment nog maar een paar meter zicht. Niet door de felle zon jammer genoeg maar door opkomende nevel. Helaas geen vergezichten, geen doorbrekende zon maar wel een lastige afdaling in de mist. Mist en sneeuw; een vervelende combinatie. Gelukkig stond ons spoor in de sneeuw.

Brunnachhöhe.
Onze laatste dag in Nockberge. Lawineklasse wederom naar beneden bijgesteld en kans op zon, alweer. We kozen voor een start met de Brunnachbahn om meteen op hoogte op de Brunnachhöhe te kunnen lopen aangezien het in het dal dooide en er dan veel sneeuw plakt in de vacht van de honden. Boven was het een stuk kouder, maar wel lekker om te lopen. De Brunnachbahn is een drukte van belang. Mensen mensen, wat een drukte. Aangezien 99,9 % meteen de piste weer afglijdt is er boven van deze drukte binnen 5 minuten niets meer te merken. Gelukkig maar; als iedereen toch zou gaan bergwandelen...... pfff. We maakten twee korte tochten van samen bijna vier uur; eerst heen en terug naar de Oswalder Bockhütte en vervolgens heen en terug naar Brunnachgatter. In eerste instantie wilden we een deel van de skitourtocht maken richting de Großer Rosennock uit ons Rother gidsje maar deze ging meteen door het bos naar beneden en wel zó steil dat we er niet op vertrouwden dat het veilig zou zijn met al deze sneeuw. We wijzigden daarom ons plan en liepen probleemloos naar de Oswalder Bockhütte.  Achter deze hut ligt een prachtig dal waar we al meerdere keren hadden gewandeld. In de wetenschap dat er twee jaar geleden een enorme hellende plaat ijs lag kwam het niet in ons op om nog verder te gaan dan deze hut. Omdat we vrij snel terug waren bij de Brunnachbahn besloten we nog een wandeling te maken richting Mallnock. Toen we aankwamen bij Brunnachgatter, waar de laatste klim naar Mallnock begint, werd het voor de zoveelste keer deze week enorm mistig. Binnen enkele minuten zagen we de hele Mallnock niet meer en vonden we het welletjes; we keerden om en liepen in ons eigen spoor terug in de mist.

Oriëntatie.
Al met al hebben we zeven dagen op rij dagelijks sneeuwschoenwandelingen gemaakt, de een wat langer dan de ander. Conclusie: missie geslaagd. Wat ons wel is opgevallen, nog meer dan voorgaande keren, is dat met een pak sneeuw het lopen van een route behoorlijk tegenvalt. Zelfs als de markeringen hier en daar nog zichtbaar zijn op de bomen in het bos is het lastig. In de mist boven de boomgrens is het bijna niet te doen, we hebben dan ook regelmatig op de GPS gekeken, iets wat we eigenlijk nooit doen. Wij zijn meer van de papieren kaarten. Wat ook opvallend was is dat we regelmatig onze plannen moesten bijstellen. Een paar keer door mist en een paar keer omdat we het niet vertrouwden; stuifsneeuw en steile stukken heeft ons regelmatig doen besluiten de plannen te wijzigen. Niet dat we ontevreden zijn, in tegendeel; we zijn onze nieuwe reis al aan het plannen..

 

kaart  Nockberge

Appartement te Radenthein.
Inlichtingen:

Oostenrijk:
Fam. Lerchenberger
www.landhaus-lerchenberger.at

Nederland:
Fam. D. Visser
tel: 0756284302

Gidsen:
Rother Nockberge Nationalpark und Gurktaler Alpe ISBN 3-7633-4286-9
Rother Skitourenführer Kärnten West ISBN 978-3-7633-5924-0
ANWB: Midden Oostenrijk ISBN 90-18-00684-x

Kaarten:
Bad Kleinkirchheim Nationalpark Nockberge
Kompass (063) 1 : 25 000
ISBN 3-87051-070-6
Miltstätter See / Nockgebiet
Kompass (63) 1 : 50 000
ISBN 3-85491-069-x
Bad Kleinkirchheim-Nationalpark Nockberge-Milstättersee-Turracher Höhe-Radenthein
Freytag & Berndt (WK222) 1:50.000


Wij liepen deze routes:

[P] Turracher Höhe - geprepareed wandelpad naar Obere Vastlhütte - terug + Drei Seeën Runde.

[P] Turracher Höhe - (109) Schafalm - terug

[P] Falkertsee - geprepareerd wandelpad tot Schweinbichl (ronde)

[P] Falkertsee - wandelpad 159 - Dreicharhütte - terug

[P] Hochrondl - Weißes Kreuz - pad 156 richting Lättersteighöhe - terug

[P] St. Oswald - Lärchenhütte - Hundsfeldhütte - terug

[P] St Lorenzen - Großer Speikkofel - terug (Rother Skifúhrer 1)

[P] St Oswald - met de Brunnachbahn naar Brunnachhöhe:
-
Brunnachhöhe - Oswalder Bockhútte - terug
- Brunnachhöhe - Brunnachgatter - terug

 

[ klik hier voor alle foto's op één pagina ]