Histories are more full of examples of the fidelity of dogs than of friends  "
Alexander Pope

 

Frequently asked questions

De afgelopen jaren krijgen we regelmatig emails met vragen over van alles en nog wat, hieronder de meest gestelde vragen:

 

Met dagtochten nooit gebruikt want in de bergen vinden wij de wandelingen die we maken zwaar genoeg voor de honden zonder rugzakken en we hebben de extra ruimte niet nodig. Voor de meerdaagse wandelingen hebben we ze in eerste instantie wel aangeschaft maar tegenwoordig gebruiken we ze niet meer. We probeerden wel zoveel mogelijk het lichte materiaal in de rugzakken van de honden te stoppen. Wij gebruikten de Palisades Pack van Ruff Wear. Wij hebben 2 sets gehad, de ritsen van de eerste sets gingen al vrij snel kapot door schuren langs rotsen en bomen. We moesten er wel moeite voor doen maar uiteindelijk kregen we onder garantie nieuwe rugzakken. Eerst werd er gezegd dat oneigenlijk gebruik niet onder de garantie viel en dat het nog wel een verschil maakt of je ermee naar de supermarkt loopt en er een pak melk indoet of dat je de Hardangervidda ermee oversteekt.....Pardon? De nieuwe rugzakken waren wel verbeterd qua vormgeving; we hebben ze echter amper gebruikt want Kate kreeg in Noorwegen nogal last van schuurplekken en klitten van het tuig. Dat zal komen door de lange haren want Noa (dalmaat) had nergens last van. uiteindelijk hebben we ze verkocht.

Niet altijd is onze ervaring. Thuis alvast veel lopen en/of fietsen met de hond is een goede voorbereiding, wij denken echter dat het per hond verschilt. Kayo en Roxanne droegen bijna nooit schoenen, terwijl Noa soms meteen al schoenen aan kreeg, zij had veel gevoeligere pootjes. Op sommige gesteenten slijten de pootjes ook harder en warmte heeft denken wij ook invloed. Onze ervaring is dat de voorpoten het meest te lijden hebben, vooral bij het afdalen.

Wij hebben meerdere modellen geprobeerd en zijn nu uitgekomen op Muttluks. Deze hebben een leren zool en een stevige slijtvaste bovenschoen. Alle overige modellen die wij probeerden sleten ofwel aan de onderzijde binnen een dag door of het schoeisel aan de bovenzijde was niet sterk waardoor de nagels er vrij snel doorstaken. Ook waren er modellen bij die telkens draaiden aan de pootjes of snel afzakten. We hebben de hoofdprijs betaald voor schoenen met een echte rubber zool maar het bovenwerk hield het nog geen 2 dagen vol. Ook de Muttluks die we nu hebben voor noodgevallen willen de honden wel verliezen helaas, maar goed; het is niet anders.

Niet noodzakelijk, vooral niet bij technisch gemakkelijke wandelingen. In het hoogebergte vinden wij het wel handig, je kunt ze eraan vasthouden en een duwtje meegeven of juist tegenhouden als het steil afgaat. In 1998 stonden wij bij door een gletsjer glad afgesleten rotsen, destijds zagen wij het niet zitten om verder te gaan. In 2007 waren wij hier weer, met een hand aan een staalkabel en met de andere hand in het tuigje kon Noa toch mee omhoog. De terugweg even aan de flexlijn om iets tegen de zwaartekracht te trekken zodat Noa niet naar beneden zou glijden. Met het doorwaden van wild stromende beken is het ook wel handig.

Wij maakten tot op heden maar een keer gebruik van een hut; de Prießhütte in Nockberge. Onze honden waren welkom hier, maar wat wij zo links en rechts horen over hutten is dat de hond er meestal niet in mag, eventueel wel in de bagageruimte. Om de hond daar alleen achter te laten vinden wij geen goed idee. We hebben het eerlijk gezegd nooit echt goed uitgezocht wat er wel en niet mag, nog niet de behoefte gehad zeg maar, misschien komt dat ooit nog. Met meerdaagse tochten gebruiken wij altijd een tent.

Aanvallen is een groot woord, dat is bij ons nog niet gebeurd. Wel hebben ze wat ons betreft iets teveel interesse in onze honden, wij houden ze op afstand door ze een porretje te geven met een wandelstok. Even iets roepen of zwaaien is meestal al voldoende. Wij houden ze wel goed in de gaten aangezien we meerdere verhalen kennen waar het minder goed afliep; zie ook het artikel bij "media". 

Ja, eigenlijk altijd, maar ze staan wel onder appél en lopen nooit ver bij ons weg. Ze mogen in geen geval zelf hun weg zoeken in de bergen, veel te gevaarlijk. Als het steil of onoverzichtelijk wordt dan lopen ze tussen ons in en soms helpen we ze dan. Ook bij koeien lopen ze los; mocht een koe verkeerde bedoelingen hebben dan kan ieder zijn weg gaan. Ze mogen natuurlijk niet naar de koeien toe. Verreweg de meeste wandelaars reageren heel positief op de honden, vooral schoenen en rugzakken trekken de aandacht, de honden kunnen dan al niets meer fout doen. We houden ze natuurlijk bij ons als een wandelaar aangeeft niet gecharmeerd te zijn van de honden. 

In sommige landen mogen honden niet eens in de nationale parken komen, daar gaan wij dus niet heen. In de andere landen met nationale parken moeten ze vaak wel aan de lijn, maar in de bergen is dat erg lastig. De lokale bevolking doet het ook niet en als je de hond goed bij je houd is het geen probleem is onze ervaring. Sleutelwoord blijft "onder appél" houden.

Nee, dat mogen ze niet. Dat klinkt misschien gemakkelijk maar het is toch goed te trainen. Onze honden lopen altijd "op de stoep" of dat nou een asfaltweg is, een trottoir, een zandpad, een bospad of een bergpad, dat maakt niet uit. Op de stoep is waar wij ook op lopen en dat begrijpen ze heel goed. Ze ruiken in de bergen ook precies waar de andere wandelaars hebben gelopen, als de markering onduidelijk is kunnen we zo achter de honden aanlopen. Het "achter de neus" aan lopen buiten de paden mogen ze gewoon niet. Altijd goed op de hond blijven letten, dan zie je zo of hij iets ruikt of ziet. In de bergen heb je dan nog de Alpenmarmotten; deze "fluiten" heel hard. Dat is voor onze honden het sein dat er iets heel lekkers wordt uitgedeeld, ze staan dan ook vrij vlot bij ons als er weer eens een marmot begint te "fluiten".

Wij maken daar eigenlijk nooit gebruik van, wij zoeken altijd de gebieden zonder kabelbanen, deze zijn veel rustiger. Enkele keren hebben we een gondelbaan gebruikt, dat gaat natuurlijk wel goed. Een stoeltjeslift zou misschien wel kunnen, maar wij willen het risico niet nemen. In Italië eist men bovendien dat de hond een muilkorf heeft.