Monschau.
Monschau ligt vlak tegen de Belgische grens in Naturpark Hohes Venn - Eifel. Het stadje zelf is zo toeristisch als Valkenburg en Giethoorn samen maar dat mag de pret niet drukken; de prachtige vakwerkhuizen in combinatie met de Rur, die door de stad slingert, zijn echt schitterend om te zien. Hoog boven Monschau lopen wandelpaden die we nog niet hebben gelopen maar zeker nog eens gaan doen, misschien wel als er een pak sneeuw ligt in december of zo.
Rondom
Monschau zijn bovendien legio wandelingen te maken en te combineren. De maand december belooft sowieso wat te worden: de kerstmarkten in Monschau zijn legendarisch en
deze schijn je te moeten zien met eigen ogen. Er zit dus niets anders op dan nog een keer te gaan.Romantisches Rurtal.
Het was voor ons de tweede keer dat we gingen wandelen in de Eifel. In 2011 liepen we aan de noordkant in Nationalpark Nordeifel aan de Rursee, nu aan de westkant vlak aan de Belgisch - Duitse grens. Aangezien Reese nog geen mega-tochten maakt beperkten we ons tot een tweetal routes van een kilometer of acht. Markeringen waren wederom perfect, verdwalen is praktisch onmogelijk. Komt bij dat het allemaal bordjes zijn en geen verfstrepen op stenen of zo: ook met sneeuw zullen deze goed te vinden zijn. We liepen de routes 55 en 63. Een aantal routes zijn te downloaden via www.monschau.nl. Zo ook route 55, deze heet dan 'Romantisches
Rurtal' ...... Tja, met zo'n naam moet je deze wel lopen en het is
zeker de moeite waard; de Rur kolkt wild door de heuvelachtige bossen en er zijn
nota bene een paar steile stukjes bij. We maakten
nog een uitstapje
(met een klimmetje) naar
een
heus uitzichtpunt: de Ehrensteinsley. Route 63 loopt door het prachtige Perlenbachtal en is ook weer zo'n mooie route. Eigenlijk zou route 63 in het voorjaar gelopen moeten worden aangezien er dan naar schatting 10 miljoen narcissen in bloei staan. Alweer een reden om nog eens te gaan dus.
IJshaar.
We waren getuige van een, zo blijkt, zeldzaam verschijnsel wat 'ijshaar' genoemd wordt. Op bepaalde dode houtsoorten verschijnt een ijslaagje dat er ogenschijnlijk uit ziet als rijp maar het is veel fijner van structuur. Als je het aanraakt smelt het vrijwel meteen. Het ontstaat alleen in het vroege winterzeizoen bij een temperatuur tussen nul en min vijf graden bij een hoge luchtvochtigheid. Een schimmel die een voorkeur heeft voor eik en beuk verteerd het dode hout en daarbij komt warmte, koolstofdioxide en waterdamp vrij. Deze gassen verlaten het hout en bevriezen meteen bij aanraking met koude buitenlucht. Zolang het hout warm genoeg is gaat dit proces door en blijft het ijshaar groeien van binnenuit, net als echt haar. Heel apart.
Aardige Duitsers.
We verbleven twee nachten op camping Zum Jone-Bur. Toen we aankwamen was het al donker en ons werd plaatsje 169 toegewezen. Achteraf niet zo'n slimme actie, het gras was zeiknat en onze 2,5 ton zware California camper stond gelijk vast. Een drietal aardige Duitsers duwden ons er handmatig weer uit. De campingbeheerder legde ons bij vertrek uit dat we het verkeerde plaatsje toegewezen hadden gekregen en excuseerde zich daarvoor. We gaan zeker nog eens terug want, afgezien van plaats 169
, is er op deze camping niets aan te
merken.
