Schnee!
We hebben het meteen geroepen toen we onze California 11 jaar geleden aanschaften: zodra er sneeuw valt in de Eifel zijn wij erbij. Om een of andere reden kwam het er nooit van, sneeuw is onderhand een zeldzaamheid en als het dan valt moet het ook nog in de planning passen. Eindelijk is het zover, er valt pakweg 20 cm en er wordt gestaakt in de apotheek,
een lang weekend Monschau is dan zo geregeld. Als de apothekersassistenten er straks 1000 euro per maand bij krijgen kunnen we nog vaker op pad om te wandelen in dit mooie stukje Eifel. De altijd fijne camping Zum Jone-Bur in Imgenbroich, waar we telkens warm onthaald worden, is natuurlijk weer de uitvalsbasis, voor inmiddels de zesde keer. Jahrhundertweg.
Twee weken geleden liepen we al stukken van de 100 route, het eerbetoon aan het honderd jarig bestaan van de Eifelverein. Met 18 kilometer een aardig lange route en met sneeuw nog uitdagender. We beginnen eraan en kunnen altijd inkorten indien het te laat wordt. Vanuit Monschau starten we onze wandeling, met in het achterhoofd een bordje zuurkool of rode kool bij Thelen, waar we steevast parkeren. Ook deze route biedt meteen weer een mooi uitzicht over Monschau, met het pak sneeuw erbij een prachtplaatje. Het zou een mooie kerstkaart kunnen zijn maar kerst is nog bijna 50 weken weg alhoewel Postnl de laatste kerstkaarten van 2024 nu nog aan het bezorgen is. Vanuit Heidgen wandelen we door open landschap richting het Perlenbachtal.
Beukenhagen, zon en sneeuw zorgen meteen voor fraaie plaatjes. De langlaufers op de loipes maken het wintergevoel compleet. In de bossen op de smalle paadjes is het al net zo fijn om te lopen al is er wel meer 'Rutschgefahr'. Ook zijn de hondjes hier erg aan het snuffelen, het ruikt hier naar wild en in de verte zien we dan ook reeën rennen. We wandelen een stuk door het Perlenbachtal waar de gelijknamige rivier doorslingert om bij Dreistegen in de Rur uit te monden. De Perlenbach wordt verder stroomopwaarts gestuwd. Het wandelpad loopt over de stuwdam met aan weerszijden een beukenhaagje. Samen met het pak sneeuw weten deze goed te maskeren dat we hier eigenlijk over een enorm bouwwerk lopen. Het stuwmeertje is ongeveer een kilometer lang. Aan de andere kant van het Perlenbachtal lopen we door open landschap waar het pak sneeuw eigenlijk het best tot zijn recht komt. Route 55 staat nu ook weer op de bordjes, die van het 'Romantisches Rurtal', die we nu toch al een paar keer hebben gelopen. Kloster Reichenstein met de Marienkirche zien we vandaag eerst vanaf de andere kant. Een vos struint door de sneeuw vlakbij de eerste huizen van Kalterherberg. Hij ziet ons pas laat en maakt zich dan uit de voeten. Bij de Norbertuskapelle volgt de route een stukje de verharde weg, dat is jammer want die is gemakkelijk te omzeilen. Bij Kloster Reichenstein mogen we weer de onverharde paden op. Langs de Rur is het pad kletsnat en dat maakt het lastig. Het is wel weer bijzonder mooi, de wildstromende Rur met de overhangende bomen met sneeuw.
Via Ehrensteinsley lopen we naar Monschau. De Burgring oversteken is nog de grootste uitdaging van de dag, precies in een onoverzichtelijke bocht steekt het wandelpad deze weg over. In tegenovergestelde richting is het daardoor juist heel overzichtelijk.
Een vriendelijke Duitse zet haar auto stil om ons veilig te laten oversteken. Thelen is gesloten helaas, deze keer geen Wildgoulash met rode kool of Schweinhaxe met zuurkool. Het lijkt erop dat ze vakantie hebben, het is ze gegund, er is ook wel meer te koop in Monschau maar net zo goed als Thelen hebben we nog niet getroffen. Uralte Wege, Stille Pfade, Hecken und Drachenzähne.
In de Eifel wemelt het van de gemarkeerde wandelroutes, natuurlijk ook in de omgeving van Monschau. Nummer 62 (Uralte Wege, Stille Pfade) gaat vlak langs de camping in Imgenbroich, het is een rondje van 10 km. Bij de Belgenbach kunnen we er de korte route nummer 24 (Belgenbacher Mühle) gemakkelijk bij aanknopen. Een extra lusje van nummer 42 (Pfade, Hecken und Drachenzähne) is ook nog een optie, deze overlapt grotendeels nummer 62. Er is een beetje sneeuw bij gevallen. Omdat gisteren de sneeuw behoorlijk bleef plakken in de lange haren van de oren van Fay en Bliss hebben ze vandaag een muts op. Bij Woolworth in Imgenbroich verkopen ze gebreide beenwarmers die prima dienst doen als oorwarmers cq. hondenmuts. De vachten bij de pootjes hebben we in een olie gewreven en de voetzooltjes zelf in de vaseline. Zo moeten ze er tegen kunnen. We starten de wandeling op de camping. De informatie is tegenstrijdig, de gpx files die her en der zijn te downloaden zijn verschillend en de bordjes in de praktijk missen nogal eens. Eigenlijk kunnen we niet op pad zonder een vooraf bepaalde route in de smartphone. Naast de camping loopt een fraai autovrij pad door de landerijen naar Mängßert. We lopen vandaag hopelijk veel over deze 'Uralte Wege', zeker met een pak sneeuw zijn ze minstens zo mooi als de bospaden en misschien wel mooier. Uralte Wege, Stille Pfade, Hecken, Drachenzähne en nog de Belgenbacher Mühle staan op het programma vandaag. De Drachenzähne of Höckerlinien zijn pyramidevormige betonnen obstakels die voor en tijdens de tweede wereldoorlog zijn gemaakt als verdedigingslinie. Ze zijn ter plaatse getort en met betonconstructies aan elkaar verbonden. De hele Höckerlinie langs de westelijke grens was 630 kilometer lang. Het mocht wat kosten, zo'n oorlog. Onvoorstelbaar dat we hier tussen de Drachenzähne lopen die men hier bijna honderd jaar geleden heeft gemaakt terwijl er in Oost Europa nu weer oorlog is. De Duitse filosoof Georg Hegel zei: 'The only thing we learn from history is that we learn nothing from history'. Langs de drakentanden bij Imgenbroich loopt een fraai wandelpad deels over een betonnen muur, tussen de betonblokken staan nu hoge bomen, de drakentanden zijn één met de natuur geworden en mooi begroeid met mos.
Het pad erlangs een op zich staand lusje vanuit Leemkuul. We steken door het plaatsje Imgenbroich richting het Belgenbachertal. In Imgenbroich is de nummering van de routes niet best, met de smartphone in de hand lopen we erdoorheen. Het valt bijna niet op, tegenwoordig loopt iedereen met de smartphone in de hand, bij ons missen alleen nog de oortjes en luid hardop handsfree bellen doen we ook niet. Een mooie autovrije weg, een van die Uralte Wege, loopt door de landerijen met Hecken (de beukenhagen) naar de Belgenbach. De omgeving van het Belgenbachtal is schitterend, we dalen af over een steil pad langs een klein klaterend beekje en wanen ons in de echte bergwereld. Nummer 24 maakt hier een kleine rondwandeling die we er bij aanknopen. Halverwege de rondwandeling staat een splinternieuwe houten schuilhut vlakbij de Belgenbach.
Om er te komen moeten we deze oversteken en dat is nog best spannend want er stroomt veel water en het is drassig. We hebben hete chocolademelk mee en broodjes, er staat geen wind en in de schuilhut is het prima pauzeren. Bij de Belgenbacher Mühle pikken we onze bekende route 62 weer op. De vorige keer zeiden we dat we wachten op een te koop bord bij de Belgenbacher Mühle; dat staat er helaas nog niet. In de sneeuw is het wederom een schilderachtig plaatje. Jammer voor de foto is dat de eigenaar zijn Mercedes er pontificaal voor parkeert, wij zullen dat niet doen t.z.t. zeggen we bij deze toe. Bij uitzichtpunt Eifelblick Knöpp kunnen we een heel stuk Eifel overzien, een mooi winters heuvellandschap waar nog heel veel wandelkilometers in het verschiet liggen. Hier pakken we route 42 op en maken de ronde vol over brede besneeuwde bospaden en paadjes lang Hecken naar Mängßert en de camping. Een verrassend afwisselende wandeling in de omgeving van Imgenbroich, de omschrijvingen van deze routes kloppen; Uralte Wege, Stille Pfade, Hecken und Drachenzähne, we hebben het allemaal mee mogen maken.Kaiser Karl Weg.
Karel de Grote hecht grote waarde aan onderwijs, cultuur en wetenschap. Ook laat hij een eenheidsmunt invoeren die in het gehele rijk geldig is (@Geert, lees even mee) Hij ontwerpt een bestuursstructuur gebaseerd op wederzijds vertrouwen en legt diplomatieke contacten met de Islamitische wereld. Na een 47-jarige heerschappij sterft Karel de Grote op 28 januari 814 in Aken en word bijgezet in de Paltskapel, de basis van de huidige Dom van Aken. In 1165 wordt hij heilig verklaard. 1200 jaar later wordt, ter ere van de keizer, de Kaiser Karl Weg geopend. Vier lussen van verschillende lengtes die samen goed zijn voor een wandeling van 15 kilometer met de nodige informatieborden langs de route.
De wandeling start voor ons in Konzen, ten noorden van Monschau. Het heeft flink gevroren vannacht en het is onbewolkt. De omstandigheden zijn echt perfect. De sneeuw plakt bijna niet meer aan de hondjes, voor de zekerheid zijn ze wel ingewreven met olie en dragen ze hun muts. 'Eine Mütze für die Hunde, das habe ich noch nie gesehen', zegt een vriendelijke oude vrouw die met haar hondje ook de gladde paden trotseert. We lopen overwegend op goede paden, de vorst heeft de modderige stukken mooi verhard al zijn sommige delen wel spekglad. Een stel passeert met een soort stijgijzers, dat is ook wat voor ons. Het eerste deel van de groene route is geweldig mooi, veel vergezichten over glooiend landschap. De hoogteverschillen zijn minder groot hier tegen de Belgische grens. Na Hatzevenn verlaten we de groene route en lopen de achtvormige gele lus.
De markeringen laten soms te wensen over, ook nu geldt weer: zonder smartphone wordt het hopeloos dwalen. Ook is nergens zichtbaar op welke route we eigenlijk lopen, rood, groen, blauw of geel. Wel is duidelijk dat de wandeling zeer de moeite waard is. Bij Kaiser Karls Bettstatt is een schuilhut en er staan picknicktafels. De Bettstatt (ledikant) is een rotsblok waarvan in de sage wordt gezegd dat Karel de Grote hier op heeft moeten overnachten tijdens het jagen. Wel een bikkel, het gras ernaast ligt vast comfortabeler. We maken de gele route af via Steling, een heuvelrug van 658 m. Er staan weinig bomen en er ligt een best pak sneeuw, het is fris op Steling. Met de rijp in de bomen en zon die volop schijnt schieten we niet erg op, we blijven foto's maken. Dan volgt een lang bospad waar we even meters kunnen maken. Onze digitale route wijkt iets af als we het 'Smuggelpäddche' lopen, dit dialect voor Smokkelpad herkend onze vertaalapp als Luxemburgs. Er zijn in deze regio veel naambordjes met 'vreemde' dialecten hebben we de afgelopen dagen geconstateerd.
We pauzeren op een bankje in de zon, het is rond het vriespunt maar prima uit te
houden zonder wind. Naast de bank staat een betonnen sokkel met een bronzen
afbeelding van de handtekening van Karel de Grote. De groene route maakt dan plaats voor de blauwe, we volgen een stuk de Vennbahn, het fietspad wat voorheen een spoorlijn was. Er zijn geen fietsers in de sneeuw, dat scheelt. De blauwe route gaat een stuk door België, het zijn voornamelijk bossen waar we door lopen. Ten opzichte van de groene en gele route voegt de blauwe niet zoveel toe, het mooiste deel is de overlap met de groene. De St. Peter kerk is al van veraf te zien, daar staat onze California, voorverwarmd door de standkachel en klaar voor vertrek. Fay en Bliss slapen meteen in de camper, ze hebben vast veel indrukken opgedaan gezien het aantal wildsporen in de sneeuw.
