Winter.
Net als een jaar geleden trekken we de wandelschoenen aan in Monschau tussen kerst en de jaarwisseling. Voor de vijfde keer staan we op camping Zum Jone-Bur in Imgenbroich vlak bij Monschau. De vier eerdere bezoeken waren telkens met een jonge hond waardoor we geen lange wandelingen konden maken. In de winter van 2013-2014 was Reese nog geen jaar, vorig winter was dat het geval met Fay. De omgeving van Monschau is een waar wandelparadijs, van korte tot serieuze lange routes. Ze zijn te downloaden voor de smartphone of te lopen op de markeringen. Sommige routes zijn ons zelfs net te lang aangezien de dagen erg kort zijn eind december. We kiezen voor een aantal wandelingen uit de Rother Wanderführer Eifel. Om te beginnen met nummer 16, een route die veel langs de Rur gaat. Rother start op de gratis Wanderparkplatz Dreistegen, dat is eigenlijk een prima startpunt maar wij willen rond vier uur, na een dagje lopen in de vrieskou, graag een bordje Hirschgoulash met Bandnudeln en Apfelrotkohl. We parkeren derhalve in Monschau, vlakbij dat aardige restaurant Thelen.
Het is deze keer een beetje winter, de omstandigheden zijn echt perfect vandaag; rond het vriespunt, geen wind en onbewolkt. De route is een uurtje of vijf lopen exclusief pauzes volgens Rother. Als we de weersvoorspellingen mogen geloven is vandaag de mooiste dag dus we nemen uitgebreid de tijd voor deze wandeling. De wit gevroren bossen, de Rur en weiden vragen erom gefotografeerd te worden. Vanuit Monschau klimmen we meteen omhoog naar het uitzichtpunt Ehrensteinsley, dat is prettig want het is fris vanmorgen, we warmen meteen op. De afdaling is, net als een jaar geleden, een modderig geheel.
Ook langs de Rur zijn delen modderig maar ook zijn er stukken bevroren, dat is prima lopen. We volgen delen van de 'Klosterrunde' en de 'Jahrhunderweg'. Beide net te lang voor de tijd van het jaar, een prima excuus om terug te keren naar dit fijne stukje Eifel als de dagen wat langer zijn. De Jahrhundertweg is een eerbetoon aan het honderd jarig bestaan van de Eifelverein. Het is heerlijk wandelen langs de Rur, een beetje vorst doet wonderen. Fay en Bliss lopen lekker los, andere wandelaars vinden dat eigenlijk altijd leuk om te zien. Bij Kloster Reichenstein nemen we de tijd om even rond te kijken. Er staat een enorme hoeveelheid haardhout, Duitsers kijken toch iets anders tegen houtstook aan dan Nederlanders, die hebben vaak al last van de bbq bij de buren. Het meertje bij het klooster is bevroren, ook dit jaar maken we geen spiegelfoto van het klooster in het meer.
Kreuz im Venn is de volgende bestemming, een 6 meter hoog en 1400 kg zwaar ijzeren kruis uit 1890 op de 80 meter lange rots Richelsley, net over de grens in België gelegen. Volgens de legende wilde de duivel met het enorme rotsblok het keizerlijk paleis in Aken vernietigen. Hij liet het echter van tevoren vallen omdat hij moe was. In een uitgehouwen holte in de rots staat een Mariabeeld, er branden verscheidene waxinelichtjes. Aan de achterzijde van de rots gaat een trap omhoog naar het kruis, echt uitzicht ontbreekt. Bij Küchelscheid verlaten we de Rur en lopen richting Kalterherberg. De twee torens van de Rooms-katholieke Sint Lambertuskerk zijn van veraf al te zien. De kerk wordt in de volksmond ook wel de 'Kaffeedom' genoemd vanwege de smokkel van koffie over de nabijgelegen Duits-Belgische grens. Veel tijd om Kalterherberg te bekijken hebben we niet, de Monschauer Straße, waarover onze route gaat, is ook niet het mooiste deel van de wandeling. Het wordt wel echt heel fraai als we de onverharde landweggetjes bewandelen tussen Kalterherberg en Riesterberg. Glooiend landschap met beukenhagen en bomenrijen, werkelijk waar een prachtig geheel. In de wit gevroren weiden staan soms schapen of pony's, mooie winterse taferelen. Na Riesterberg lopen we een poos op een bospad waar we even gas kunnen geven en de camera kan uitrusten. Het bos ruikt naar gezaagd naaldhout, men is hier aan het oogsten. Het pad is beschadigd maar ook bevroren, bij dooi en regen zou dit niet fijn te belopen zijn. Het dal van de Hasselbach is daarentegen weer heel fotogeniek, de afdaling naar de parkeerplaats Dreistegen is nat en modderig.
In Monschau kunnen de hondjes alvast uitrusten in onze California, de geprogrammeerde standkachel draait inmiddels een half uurtje. Wij schuiven aan bij Café Thelen voor de beloning van deze fantastische dag wandelen rond het Rurdal. De bediening is razendsnel en de rode kool is hoog op smaak... heerlijk!Hecken.
Wandeling nummer 13 van Rother start in Eicherscheid en maakt een lange lus van 19 km door de omgeving. Vanaf camping Zum Jone-Bur is starten op de parkeerplaats Grünentalstraße iets makkelijker, ook staan we dan meteen midden in de natuur... (poepen en plassen is nou eenmaal fijner in het bos dan in een dorp). Het pad volgt de Rur naar uitzichtpunt Uhusley en verderop naar Weißes Kreuz. Een houten kruis uit 2012, relatief jong omdat het oude kruis uit 1925 van de berg is gewaaid tijdens een storm in 2011. In het gehucht Hammer trekt de grote camping de meeste aandacht; Camp Hammer. Deze lijkt veel groter dan Hammer zelf. Bovendien zijn hondjes verboden op de camping, een gemiste kans, wat een saaie boel. We lopen snel door naar de Rurtal hangweg, een mooi pad hoog boven de Rur. Het open landschap voor Dedenborn is prachtig in winterse omstandigheden met weer die wit gevroren weiden. Als we de Rur na Dedenborn oversteken is het eigenlijk wel tijd voor een bakkie.
Bliss heeft zichzelf aangeleerd bij ieder (picknick)bankje te gaan staan kwispelen, ze kijkt ons dan aan alsof ze wil zeggen: "kom maar op met die kauwstaaf". Deze keer wordt het weer beloond, het gedrag blijven we daardoor alleen maar versterken, maar dat is wel prima, we lachen er steeds om. Na de pauze lopen we ons weer warm heuvelop naar Im Holz, een halfopen heuveltop met glooiende weiden afgebakend met Hecken; oude beukhagen met soms hele dikke geknotte stammen. Het ziet er een beetje spookachtig uit bij dit grijze kille weer, de zon zien we niet vandaag. In Eicherscheid is het not done een haag te zetten anders dan beuk, dat gebeurt dan ook eigenlijk niet. Sommige hagen zijn een meter of vijf-zes hoog, snoeien lijkt ons een uitdaging. De kerk St. Lucia in Eicherscheid stamt uit 1685 en is door de eeuwen heen een paar keer gerenoveerd, in 1933 bijna geheel herbouwd, in 1944 zwaar beschadigd, tot 1954 weer hersteld en in 1980 opnieuw gerenoveerd. Dat alles onder toeziend oog van Ar-Lengd, de driestammige oude linde voor de kerk die op 400 jaar oud wordt geschat en de tand des tijds beter heeft doorstaan. Na Eicherscheid mogen we weer de bospaden op naar de Belgenbacher Mühle met de Erlöserkapelle aan de schitterende Belgenbach. Hier zouden we ons eigen huis meteen voor verruilen, wat een prachtlocatie en in particulier bezit. De Belgenbacher Mühle is gebouwd in 1544 als opvolger van de oudere molen die rond 1300 was gebouwd, een kilometer stroomopwaarts. Er werd graan gemalen en veel later werd er een houtzagerij aan toegevoegd. Na 1931 deed de molen dienst als (katholiek) jeugdhuis en werd de Erlöserkapelle erbij gebouwd. Tegenwoordig wordt het bewoond en is deels te huur als vakantiehuis. De mooie Belgenbach mogen we daarna volgen naar de parkeerplaats waar de Belgenbach uitmondt in de Rur. Behalve de Belgenbach hebben we vandaag verscheidene fraaie beken gezien in dit aangename wandelgebied, we hebben altijd water mee voor de hondjes maar eigenlijk hoeft dat hier niet. Nu is het alleen nog wachten op dat te koop bord bij de Belgenbacher Mühle. Heckenweg.
De omgeving van Höfen wordt eveneens gekenmerkt door beukenhagen, zowel in de bebouwde kom als in de landerijen. De plaatselijke Heckenweg gaat door en om Höfen langs deze metershoge hagen. Route nummer 14 van Rother neemt zo'n 90% van de Heckenweg mee en leidt ons bovendien langs en over onder andere de Klosbach en de Kluckbach. We parkeren op de Wanderparkplatz Rohren zodat we weer meteen buiten de bebouwde kom lopen.
Het is mistig geweest de afgelopen nacht, we kunnen wel aardig ver weg kijken maar de zon heeft het ook vandaag moeilijk. De combinatie met vorst heeft ervoor gezorgd dat alle bomen en hagen van een mooi laagje rijp zijn voorzien. Dat pak sneeuw komt ooit ook nog wel, vooralsnog tekenen we ook hiervoor. Het open landschap tussen Rohren en Höfen is schitterend. Bij Höfen volgen we telkens de Heckenweg, de houten borden zijn niet te missen. Vakwerkhuizen, een paar rietgedekte huizen en vooral beukenhagen is waar we langskomen. Na Höfen volgt een fraai stukje glooiend heuvellandschap met een viertal grazende pony's in het witte winterwonderland. In het bos verderop staat een schuilhut waar we kort pauzeren, zelfs in de luwte is het nog frisjes. Daarna volgen we de Kluckbach die door een erg mooi dal slingert richting de veel grotere Rur. Bij de Historische Sägemühle op Meilerplatz steken we de Kluckbach over, hier kwamen we een jaar geleden ook al twee keer langs. De Sägemühle werd in 1850 gebouwd. Door middel van waterkracht werd hout gezaagd. Het is een van de laatst overgebleven houtzagerijen op waterkracht in de Eifel en staat op de monumentenlijst. Iets verderop mondt de Kluckbach uit in de Rur. We wandelen langs de restanten van een boomstransportkar. Gekapte bomen werden vroeger met paard en wagen uit de heuvelachtige bossen van de Eifel gehaald. Na het uitzichtpunt Perdsley is Rohren niet ver meer. Een klein lusje rest er nog langs de in 1903 gebouwde Lourdesgrotte in opdracht van pastoor Hesseler die destijds in Rohren predikant was. De bouwplannen waren van pater Rademanns uit Steyl. Het geheel is door de locale bevolking gebouwd met natuurstenen blokken en cement. De pilaar in het midden was een misverstand, dat mag eigenlijk niet. 
Deze zorgde er echter wel voor dat de grot niet instortte tijdens bombardementen in de oorlog. In heel Duitsland zijn zo'n 200 Lourdesgrotten gemaakt. Na 13 kilometer heerlijk wandelen zijn we terug op de Wanderparkplatz in Rohren. Bijkomend voordeel van wandelen over de grens: niet één knal vuurwerk gehoord de afgelopen dagen!Monschau.
Voordat we de Nederlandse tradities gaan opzoeken zoals vuurwerk, carbid schieten en hulpverleners mishandelen willen we nog even genieten van Monschau in winterse sfeer. De korte wandeling nummer 25 leent zich perfect voor het bekijken van dit prachtige stadje. De naam 'Tausendundeine Stufe, Monschau für Bergziegen' zegt genoeg.. traplopen! Niet alleen zien we Monschau van bovenaf, we lopen er ook dwars doorheen. De markeringen ontbreken soms in het stadje. Een mooie afsluiting van een lang weekend rust en ruimte in de Eifel in winterse sferen met Monschau als aantrekkelijk middelpunt. Einen guten Rutsch ins neue Jahr!
De culinaire tips:
Café Thelen in Monschau.
Restaurant Olive in Imgenbroich.
