Koningsdag gaan we traditiegetrouw naar Altenahr. De oranjegekte hoeft van ons niet zo zeer. Corona veranderd echter alles. Reizen naar Duitsland zit er nog niet in. Het wachten beu zoeken we naar alternatieven in Nederland. Waar anders dan in Zuid Limburg kun je terecht als je heuvellandschap zoekt? Camping Oosterberg in Eperheide ligt niet ver van de Belgische grens. Een aardige, ietwat forse, camping bij een boerderij midden in het heuvellandschap. Iets kleiner is eigenlijk leuker maar er is niet veel keuze door de drukte. Wandelingen vanaf de camping zijn wel gemakkelijk te plannen.
Op wandelgidszuidlimburg.com staan ongelooflijk veel wandelroutes te sorteren op nummer, plaats of lengte. Even de gpx downloaden en verdwalen is uitgesloten. In de directe omgeving van Epen staan er meteen al 26 stuks op de site. Voor vier dagen is ons dat wat te gortig dus zoeken we, op lengte, vier geschikte wandelingen. Rond de 15 km vinden onze bejaarde hondjes gek zat.Geul en Gulp.
We beginnen met nummer 883, in een grote lus om de camping. Een zeer afwisselende wandeling door weilanden, langs de riviertjes de Geul en de Gulp, over smalle bospaadjes en bredere karrensporen. Ook stukjes over asfalt maar dat klinkt lang niet zo aantrekkelijk. Overigens zijn dat geen eindeloze kilometers, de mooie paden hebben duidelijk de overhand. Heide, bos, beekjes, glooiende weiden en akkers, vakwerkhuizen, kerkjes ... alles komen we tegen. De afwisseling maakt het juist zo aantrekkelijk. Het Kosbergervoetpad en het Bornbergerpad in het eerste deel beloven een mooie wandeling. Het voetpaadje langs de Fröschebron naar Diependal is bijzonder fraai en lost die belofte ruimschoots in. Verderop is het is zelfs even zweten omhoog door het 'Onderste Bos' naar de Belgische grens. De afdaling daarna over het holle pad naar de Gulp en Nurop is geweldig mooi. We mogen ondanks de lockdown wel even België aandoen, we verblijven er immers niet.
Een terrasje scoren is er nog niet bij helaas. Kwestie van tijd en tot die tijd nemen we wel proviand mee want bij de 'coffee to go' punten in Slenaken is het best druk. Op het Krutserpad is de drukte al lang weer vergeten en zijn de laatste kilometers aangebroken richting camping Oosterberg. Oxalis.
Voor de tweede dag kiezen we nummer 9 met wederom twee lusjes door België. We lopen de ronde tegen de klok in en als snel herkennen we het mooie gehucht Diependal. We naderen het vandaag vanaf de andere kant. De route overlapt een klein stukje van de 883. We liepen gisteren in het Onderste Bos, vandaag is het Bovenste Bos aan de beurt. De witroze bloeiende bloemetjes trekken meteen de aandacht. Met de Pl@ntNet app checken we waar we mee te maken hebben: Oxalis Acetosella L. Ofwel Witte Klaverzuring. De Latijnse naam klinkt veel beter. Na een klein stukje Belgische bossen dalen we af naar Terziet over het asfalt waar het gelukkig niet druk is met verkeer. Het Kleinkullenvoetpad langs de Terzieterbeek loop je zomaar mis zonder app, dat zou jammer zijn want we stijgen daarna door de glooiende weiden omhoog. Even wanen we ons in het buitenland. Boven is het uitzicht prachtig op de weilanden met koeien en het 'Château de Beusdael'. Uit de wind, in de zon op deze zuidhelling is het genieten. We nemen de tijd en blijven een uurtje, we zijn niet de enigen maar er is ruimte genoeg. De afdaling over het smalle asfaltweggetje naar Klein-Kuttingen is ronduit k*t. Het is erg smal en druk met auto's. Ze kunnen ons amper passeren, laat staan elkaar.
Ook het vervolg naar Sippenaken is niet het mooist. Na camping 'du Vieux Moulin' waar we de Geuldalroute een stuk volgen vergeten we dat snel want dit fantastisch mooi. De Geul maakt hier een serie haarspeldbochten, het trekt wel iets meer publiek maar het grasland biedt veel ruimte. Via de Volmolen en Epen maken we het rondje vol, met ruim 15 kilometer weer een prima dagje. Fruitbomen.
"Deze wandeling is een van de mooiste van deze wandelgids en een must voor elke wandelaar. Doe op uw gemak en trek er een dag voor uit ." Zo luidt de tekst bij wandeling nummer 721. Het eerste deel spreekt ons erg aan dus we plannen 'm in. Het tweede deel neemt vooral Kate erg letterlijk. Voor de derde dag op pad is voor ons 12 jarige omaatje best pittig. Ze neemt er de tijd voor. Het geeft ons wel mogelijkheden om eens goed om ons heen te kijken, het is een schitterende route. Vooral in de omgeving van Camerig waar in het glooiende grasland her en der de fruitbomen in bloei staan. De vakwerkhuizen maken het plaatje compleet. Bij Cotessen is het rondom de camping wat drukker, ook oogt het wat rommelig na die parkachtige omgeving van Camerig. Het Vijlenerbos daarna en de afdaling over de golfbaan in België zijn aangenamer maar de oversteek van camping du Vieux Moulin spreekt dan weer niet tot de verbeelding.
De Geul aan de Nederlandse kant en vervolgens het Elzervoetpad doen je dat snel vergeten. Vooral het Elzervoetpad naar Kuttingen is heel fraai. In de verte is camping Oosterberg al weer zichtbaar en na een stuk asfalt krijgen we nog een paar kilometer onverharde rustige voetpaden terug naar de camping.Weilanden.
Als afsluiting kiezen we voor een kortere route. Wandeling nummer 760 gaat veelal door weilanden en dat is ideaal voor vermoeide (honden) pootjes. We pikken de route op bij Kosberg en lopen over een landweggetje en later door het bos naar Landsrade. In het bos wordt de route gedeeld met afdalende mountainbikers, dat is wel even opletten. Bij Landsrade beginnen de glooiende weilanden en op een paar geasfalteerde delen na gaat dat zo maar door, mooie uitzichten, weinig mountainbikers en fraaie wandelpaden vaak geflankeerd door kilometers meidoornhaagjes. Het doet voor ons on-Nederlands aan aangezien wij vlakke landschappen gewend zijn. De talloze carrousel poortjes versterken dat gevoel, weer wanen we ons in het buitenland. Na Bissen en Schweiberg naderen we Epen. Een bordje 'verboden voor honden' dwingt ons een alternatief pad te nemen en niet door Epen zelf. Onze hondjes hadden niet anders gewild. Er rest nog een stuk 'bergpad', op en neer naar Kosberg door het grasland, met een paar carrousel draaihekjes en weer die meidoornhaagjes... erg fijn allemaal, en zeker de moeite waard. Zuid Limburg maakt indruk.
