Duitsland, Hermannsweg etappe 5+6 (Teutoburgerwald) half september 2018.
Herfst.
Alweer een werkweek voorbij. Voor een derde weekend op rij Hermannsweg lopen waren drie dingen nodig: zin, tijd en knap weer. Zin is er altijd, tijd kunnen we maken en knap weer kregen we er zomaar bij. Voor etappes 5 en 6 vertrokken we opnieuw naar het Teutoburgerwald waar langzaam maar zeker de herfst zijn intrede deed. Aangezien de treinstations in deze regio niet ver van de Hermannsweg liggen besloten we weer eens te gaan treinen.
Dus de fiets naar station Borgholzhausen, de camper in het stadje zelf een kilometer of drie verderop daar waar we de route weer moesten vervolgen, en dan heerlijk wandelen over die gemakkelijke lange afstandswandelroute met op de route al vrij snel een aardige bezienswaardigheid: de ruïnes van Burg Ravensberg. Compleet met restaurant; een geweldige locatie voor een feestje en dat was er ook die
dag, wij staken behoorlijk af in ons wandelkloffie naast de genodigden voor het feestje in driedelig pak. Toch liepen wij makkelijker op het stijgende bospad, lakschoenen met leren zolen zijn dan echt minder geschikt. Verderop bij het riviertje Hessel konden de hondjes mooi even bijtanken. Voor ons kwam die mogelijkheid om bij te tanken niet want het enige berghutje op de route, de 'Kaiser Friedrich Gedächtnishütte, ook Schwedenschanze genoemd op de Bußberg, is alleen op zon- en feestdagen geopend. Een paar kilometer voor Bielefeld vonden we het welletjes, verlieten de Hermannsweg, bij parkeerplaats 'Peter auf'm Berge' bij het gelijknamige hotel-restaurant, om de trein in Bielefeld Quelle te nemen terug naar Borgholzhausen. Op weg naar het station konden we meteen camping 'Meyer zu Bentrup' checken want die lag op de route. Een enorme camping is het, niet te geloven zo groot en vlak bij Bielefeld gelegen. Normaal gesproken zouden we snel verder zoeken maar voor één nachtje stellen we geen eisen. Wonderbaarlijk genoeg was het er best rustig en van de stad Bielefeld merk je eigenlijk niets, in de verte hoor je alleen wat verkeer maar dat hadden we wel eens erger meegemaakt. Bahnhof Quelle was wel weer even een dingetje; we kopen we in het Ahrtal altijd een kaartje bij zo'n onpersoonlijke automaat, hier was zo'n ding nergens te vinden. Bij navraag in de woonwijk werd ons vertelt dat die in de trein zelf staan.
Wij zijn dan misschien ouderwets maar de tijd dat er gezellige treinstations waren waar toch best wat behulpzame mensen rondliepen die er hun boterham verdienden missen wij toch wel. In de trein was de conductrice overigens wel heel behulpzaam, ze klopte voor ons twee tickets uit de automaat en rekende voor de hondjes niets, die kregen alledrie een vriendelijke toespraak en een aai over de bol. Zweischlingen.
Op de parkeerplaats Zweischlingen, bij het restaurant waar we dat dag ervoor best lekker gegeten hadden, startten we de volgende morgen voor de zesde etappe naar Oerlinghausen, daar waar we dan weer de trein terug zouden nemen. Van ver af is de hoge mast op de 'Fernmeldeturm op de Hünenburg' al te zien, de plaats waar we de route weer op gingen pikken.
Tijd voor een warming up was er niet bij; meteen vanaf de parkeerplaats gaat het behoorlijk steil omhoog, pas boven bij de toren vlakt het af. De Hermannsweg gaat dan richting Bielefeld en loopt eerst dwars door het dierenpark 'Olderdissen' waar het een drukte van belang is. Wel bijzonder; een dierenpark waar je gratis doorheen wandelt. Of anno 2018 een dierenpark nog wel kan kun je natuurlijk vraagtekens bij zetten. Bielefeld is vrij grote stad voor Nederlandse begrippen en voor Overijsselse begrippen een wereldstad. Ter indicatie: Bielefeld: 330.000 inwoners, 258 km2. Utrecht telt 349.000 inwoners en is 99 m2 groot. Bielefeld zou de vijfde stad van Nederland zijn en wat wij opvallend vinden is dat er bijna net zoveel mensen wonen als in Utrecht terwijl het bijna 3x zo groot is. Vanaf de Hermannsweg kun je regelmatig ver uitkijken over de stad: geen hoge flats en vrij veel groen zoals verwacht. Wij maakten in de 'Altstadt' een ommetje om rond te kijken en koffie met wat lekkers te scooren. Bij 'Deine Brasserie' deden ze precies wat hondjes en hondenbezitters blij maakt: eerst een drinkbak fris water brengen. De route gaat door naar 'Burg Sparrenberg' een ruïne van een burcht waarvan nog best wat over is gebleven om vervolgens weer door heel veel bos op en af door te gaan naar Oerlinghausen. Onze papieren kaart en de app wijken af van de wegwijzers in de natuur waardoor er een aantal extra kilometers bij kwamen. Beetje vreemd eigenlijk want zowel de kaart als de app gaan na het oversteken van de snelweg bij Lämershagen de kortste weg naar Oerlinghausen terwijl dat volgens de bordjes de 'zuweg' is,
die zijn oranje gekleurd in plaats van blauw. Het treinstation Oerlinghausen ligt nog eens drie kilometer van de Hermannsweg, drie kilometer asfalt langs een best drukke weg. Eigenlijk voegt het aan de wandeling niets meer toe. Achteraf gezien hadden we ook beter weer de mtb kunnen inzetten want met onze openbaar-vervoer-kennis gingen we
opnieuw de mist in. Per trein van Oerlinghausen naar Bielefeld-Quelle kan wel maar dan reis je met drie verschillende maatschappijen en moet je twee keer overstappen. Al met al dus nogal een
tijdrovende toestand. Alternatief zou misschien nog de bus kunnen zijn maar met drie honden lijkt ons dat erg krap. Volgende keer van tevoren uitzoeken dus en misschien het openbaar vervoer maar aan de specialisten overlaten. 
