Duitsland, Hermannsweg etappe 3+4 (Teutoburgerwald) september 2018.
Kalksteinbruch.
Slechts vijf dagen zat ertussen: tussen de eerste twee etappes en de volgende twee. Na het lopen van de Hermannsweg tussen Rheine en Tecklenburg vertrokken we het weekend erop meteen weer voor de volgende twee etappes van Tecklenburg naar Bad Iburg en dan naar Borgholzhausen. De tweede iets langer dan de etappe zoals die in de app staat, die stopt bij Dissen maar aangezien de Hermannsweg dwars door Borgholzhausen loopt leek ons dat veel makkelijker voor de volgende keer om te starten en naar toe te navigeren op de fiets. Ook de lengte van de etappe was dan meer vergelijkbaar met de eerste drie. Bij de mooie meertjes bij Tecklenburg, Königsteich genoemd, lieten we de camper achter daar waar we een week eerder gestopt waren, vlakbij camping Am Knoblauchsberg. Van tevoren hadden we de mtb al geparkeerd bij de kerk in Bad Iburg; onze eindbestemming die dag zo'n 20 kilometer verderop de route. Ook dit deel van de lange afstandswandeling gaat eigenlijk alleen maar door het bos waarbij slechts een paar keer een asfaltweg moet worden overgestoken.
Wat een klein beetje tegen viel waren de toch wel grote afgravingen voor cement winning. De Hermannsweg gaat er vlak langs en hoog hekwerk moet voorkomen dat mensen erin vallen. De diverse rustbankjes met uitzicht over de enorme steengroeves spraken niet echt tot onze verbeelding terwijl de app juist spreekt over 'Riesiger Kalk-Steinbrüche' en 'beeindruckende Ausblicke über die Steinbrüche', smaken verschillen blijkbaar. Malepartus.
Ter hoogte van Holperdorp zit aan de route het alleraardigste restaurant 'Malepartus' en dat maakt alles weer goed. De käsekuchen waren erg lekker en de ober, en wellicht ook eigenaar, had de stemming er goed inzitten op het terras met zijn rare fratsen. Zowel de gasten als zijn collega's nam hij in de maling.
Het leek ons wel een geschikte plaats om 's avonds nog maar een keer aan te schuiven maar helaas waren ze die avond al volgeboekt.
Een volgende keer dus reserveren van tevoren want het ligt wel mooi dicht bij die heerlijke camping in Holperdorp waar we ook deze keer overnachtten. Een echte wintercamping met
een ruim opgezet sanitairgebouw met doucheruimtes waar je een auto in zou kunt parkeren. Geen gemartel en gespetter op de vierkante meter waarbij je kleding tijdens het douchen ook wordt gewassen. Bad Iburg mag er ook zijn, de Hermannsweg loopt er doorheen langs onder andere dat prachtige kasteel 'Schloss Iburg' wat van veraf al de aandacht trekt en er zijn uitnodigende terrasjes in overvloed.
De etappe nar Borgholzhausen is weer meer van hetzelfde: heel veel bospaden en nauwelijks asfalt. Langzaam maar zeker worden de te overwinnen hoogtemeters wel steeds meer, het gaat gemoedelijk op en neer, nergens echt steil en ook nergens moeilijk. Ahornweg.
Dit deel van de Hermannsweg kwam ons bij tijd en wijle bekend voor want er zijn best wat overlappende stukken met de Ahornweg. Dat is niet erg want het zijn de mooiste delen die in beide lange afstandswandelingen zijn opgenomen. Een groot verschil in het algemeen met de Ahornweg is dat de Hermannsweg minder over landwegen en amper door dorpjes gaat. Vanzelfsprekend dus ook minder verharde wegen en asfalt maar daardoor wel minder afwisselend. Voor de hondjes veel fijner om te lopen en bijkomend voordeel: bijna continu lekker loslopen met de riemen netjes opgeborgen in de rugzak. Voor de koffiepauze moesten we een heel eind lopen, pakweg anderhalve kilometer voor het eindpunt kwam er eindelijk een 'einkehrmöglichkeit'. We namen daarom wél de taartjes maar de koffie verruilden voor een koude halve liter. We hebben het over de Gaststätte Luisenturm bij de gelijknamihe houten uitkijktoren. Ook in de waterbak op het terras gingen een paar halve liters. Bijgetankt en opgeladen was de afdaling naar Borgholzhausen daarna trouwens zo gepiept.
