Een paar dagen wandelen in de Alsace, ofwel de Elzas. Deze streek staat al een poosje op de bucketlist, de stadjes schijnen prachtig te zijn. Wandelen in de uitlopers van de Vogezen tussen de goudgele wijngaarden in de oktoberzon, dat is de bedoeling. Riquewihr en Colmar staan beide in de planning, daar hebben we, zoals iedereen, links en rechts wel wat informatie van meegekregen.
We strijken neer op camping municipal de Ribeauvillé Pierre de Coubertin. Bij de receptie krijgen we een set wandelkaarten te leen waarvan we alvast één route overtekenen in de Locus app. Deze wandeling beginnen we ook vanaf de camping. Eerst het stadje Ribeauvillé bekijken en dan via de bossen naar Riquewihr en Hunawihr. Het is best druk in Ribeauvillé en dat is niet zomaar, we vallen met de neus in de boter; een mooi stadje met fraaie gevels, dit belooft wat. We doen er best lang over om erdoor te komen en maken weer veel teveel foto's. In de bossen staan veel tamme kastanjes, het blad begint af te vallen, hier is de herfst echt begonnen. Clausmatt is een Auberge op zo'n 550 meter hoogte met uitzicht op de Elzas,
Ribeauvillé lijkt alweer een eind weg. Het uitzicht strekt nog veel verder, de contouren van Schwarzwald zijn zelfs zichtbaar aan de andere zijde van het Rheintal, daar willen we ooit ook nog eens kijken. Verder kijken we op die goudgele wijngaarden waar we later vandaag doorheen gaan wandelen. Eerst krijgen we een ruïnes van couvent de Sylo te zien, het betreffen de muurresten van een klooster. In het bos staan her en der paddenstoelen, die doen het altijd goed voor een foto, we hebben voor de gelegenheid een zaklampje mee om ze extra te belichten. We volgen verderop de gele driehoek markeringen naar Riquewihr, onze route gaat even iets anders, over een pad, deels overwoekerd met bramen. Waarschijnlijk is dit pad oud en niet meer in gebruik, een paar honderd meter verder komt de gele driehoek er weer bij. Riquewihr is heel erg toeristisch. Misschien hadden we beter niet op zondag kunnen gaan. Het is wel een schitterend mooi stadje waar we een uurtje ronddwalen. De volgende bestemming is Hunawihr, veel kleiner en heel veel rustiger dan Riquewihr en ook zeker de moeite waard. Via een rustig landweggetje, tussen die goudgele wijngaarden door, is het niet eens zover lopen van Riquewihr naar Hunawihr, dit gaat toch veel sneller dan door de heuvels op en neer over smalle bergpaadjes. Hetzelfde geldt voor het stuk naar Ribeauvillé vanuit Hunawihr,
maar goed ook want door al het moois is de zon al onder, in de schemer wandelen we Ribeauvillé binnen, mooi op tijd voor choucroute d'Alsace; zuurkool in traditionele Elzasser stijl. We nemen een driegangen menu: een royale salade met ham en kaas, de choucroute met spek en worst en een taartje met myrtilles: kosten 32 euro, niet verkeerd.Kaysersberg.
Nog eentje, we plannen een rondje vanuit Riquewihr via Saint Alexis naar Kaysersberg in de vallei van La Weiss. Kaysersberg is weer zo'n pittoresk stadje in de Elzas en behalve dat de geboorteplaats van de Duitse filosoof en Nobelprijs voor de vrede winnaar Albert Schweitzer. Kernpunt van de Schweitzer filosofie is: "eerbied voor het leven", al het leven eerbiedigen en liefhebben. "Ik ben leven dat leven wil, te midden van leven dat leven wil." Waarmee leven wordt bedoeld in de breedste zin van het woord, al het leven in de gehele kosmos: mens, dier en ding. Schweitzer moet een prachtmens geweest zijn. We parkeren buiten het stadje Riquewihr zodat we meteen de bossen induiken en klimmen over fijne wandelpaden met heel veel tamme kastanjes, de grond is ermee bezaaid, waar Fay en Bliss zorgvuldig moeten kijken waar ze hun pootjes neerzetten; die dingen prikken toch wel.
Ook vandaag weer veel paddestoelen langs de paden, het kost veel tijd om ze vast te leggen op de gevoelige plaat, we hebben nog steeds vakantie en het is aangenaam weer, dus rustig aan. Saint Alexis is niet alleen een kapelletje maar ook een restaurant, het is nog best druk op de maandagochtend. Onze pauze nemen we iets verderop, een houten bruggetje over een klein beekje is onze zitbank, Fay en Bliss hebben onbeperkt water. Door het Brudertal dalen we snel af naar Kaysersberg. Het stadje staat vol vakwerkhuizen in allerlei verschillende kleuren, hier kunnen we uren rondlopen. Een bretzel met Munsterkaas en spek erbij van de locale bakker, heerlijk. Het laatste deel van de wandeling gaat voornamelijk door de wijngaarden terug naar Riquewihr. Van vijf tot half zeven wandelen met het strijklicht van ondergaande zon op de goudgele bladeren van de wijnranken is bepaald geen straf. De Elzas is zo'n streek waarvan we eigenlijk zeker weten dat we er zullen terugkeren, de combinatie van de heuvels van de Vogezen met de wijngaarden en die schitterende stadjes is onweerstaanbaar. In de wetenschap dat we hier wel weer naartoe gaan slaan we Colmar over, we hebben al zoveel indrukken opgedaan in twee wandelingen met vier stadjes, 40 kilometer wandelplezier in twee dagen, heerlijk.
