Bijna een jaar geleden was het dat we die prachtige wandelingen maakten aan de Franse Côte Vermeille. Toen wisten we het al; de aansluitende Spaanse Costa Brava zou zomaar een volgende bestemming kunnen worden. Het Rother gidsje 'Costa Brava' hadden we al een poosje geleden besteld en alleen al op het schiereiland met Parc Natural Cap de Creus lagen meer dan 20 wandelingen in het verschiet. Met Pasen in maart/april 2018, was het in Cadaqués op dat betreffende schiereiland al rond de 20 graden.
Hoogste tijd om daar een kijkje te gaan nemen. De ruige Spaanse Costa Brava is een lust voor het oog, grote cactussen en agave's en de blauwe Middellandse Zee die voortdurend op rotsen beukt. Camping Cadaqués is niet veel bijzonders; behalve de prijs dan; die is bijzonder hoog maar dat is ze niet kwalijk te nemen. Cadaqués trekt veel bezoekers en er is maar één camping; het is een kwestie van vraag en aanbod. In het paasweekeinde durfden ze nog een paar euro extra te vragen zelfs. De ligging is wel praktisch, het centrum van Cadaqués is in 10 minuten bereikbaar en wandelingen starten vlakbij. Om de omgeving alvast te verkennen begonnen we met een korte wandeling meteen op de dag van aankomst. Rother wandeling nummer 30 naar 'Far de Cala Nans' is een makkelijke opstarter met mooie uitzichten over de Middellandse Zee en op het voormalige vissersdorp Cadaqués. Startend op Platja Gran en de kustlijn volgend naar een vuurtoren een uurtje zuidwaarts.
De wandeling wordt ook omschreven op de achterzijde van het gratis wandelkaartje 'Guia Senderisme Cadaqués' welke verkrijgbaar is bij het Oficina Turisme in Cadaqués. In het Rother gidsje staat een linkje waar bijna alle wandelingen als gps tracks kunnen worden gedownload. Wij laadden deze gps tracks in de gratis Locus Map app op de smartphone in en daarna was het allemaal wel heel gemakkelijk te vinden!Cala Joncols.
Zo ook bij de beide wandelingen van Rother die wij combineerden; de nummers 31 en 32. Vanaf de camping is de totale afstand van deze combinatie zo'n 19 kilometer over niet te moeilijke paden veelal langs gestapelde muurtjes van duizenden losse stenen. De Rother wandeling 32 naar Cala Joncols volgt eigenlijk continu de GR92, de lange afstandswandeling langs de Costa Brava van Blanes naar Collioure in Frankrijk. De eindbestemming van onze dagtocht was een mooie baai met een hotel-restaurant waar we even konden opladen; op het terras, onder de olijfbomen, in korte broek en T-shirt, op 31 maart nota bene! De terugweg is hetzelfde als de heenweg, vandaar dat wij kozen voor een combinatie met nummer 31, die met een omweg met een klimmetje langs het kerkje Sant Sebastia terug naar Cadaqués voert. Zonder ingeladen gps route zou het pad misschien lastig te vinden zijn aangezien Sant Sebastia niet op de wegwijzers staat aangegeven.
Ook het pad terug naar Cadaqués is bijna niet te vinden in eerste instantie. Deze afdaling is trouwens erg mooi, eerst ietwat onduidelijk door olijfboomgaarden en verderop met van die typische gestapelde muurtjes aan weerszijden van het wandelpad. Het uitzicht op Cadaqués en de Middellandse Zee is formidabel. Top.
Wandeling 33 van Rother naar Cap de Creus wordt met 'top' gekwalificeerd in het gidsje. Het gratis wandelkaartje 'Guia Senderisme Cadaqués' beveelt deze ook aan. Deze stond natuurlijk ook in onze planning en 1e paasdag 1 april zou een zonnige onbewolkte dag worden, geen 1 april grap. Een uitgelezen kans om deze topper te gaan lopen. Casa Museu Salvador Dali, de voormalige woning van de kunstschilder, ligt op een steenworp afstand van camping Cadaqués. Dat verklaart meteen de enorme parkeerplaats tegenover de camping. De wandeling naar Cap de Creus loopt er langs en het is leuk om er even een kijkje te gaan nemen; bij die Dali woning dus, niet bij die parkeerplaats. Het is er een drukte van belang en eigenlijk was de hele wandeling naar Cap de Creus relatief druk maar dat kwam misschien ook doordat het Pasen was. Alleen het rotsige stuk op de GR11 voorbij de vuurtoren met de parkeerplaats, bar en het restaurant was rustig. Het eindpunt is prachtig en de drukte lijkt dan even heel ver weg. De GR11 loopt helemaal door tot het uiterste puntje over een uitdagend pad. Dit is het meest oostelijke puntje van Spanje, dat moet je gezien hebben. Hier op 'Punta del Cap de Creus' eindigt -of begint- de Spaanse lange afstandswandeling door de Pyreneeën; de GR11, van de Atlantische Oceaan naar de Middellandse Zee.
Cap de Norfeu.
Een veel rustigere route was die naar de zuidelijker gelegen Cap de Norfeu. Een hele mooie route van Cala Montjoi via Cap de Norfeu naar het eerder bezochte Cala Joncols. De hoeveelheid cactussen hier is ongeëvenaard. Rother omschrijft deze wandeling in hun nummer 37 maar de omschreven route was niet te lopen want een deel op Cap de Norfeu is afgesloten, athans voor een bepaalde periode. Een verbod met een sanctie van 1000 euro verhinderd dat het meest noordelijke pad wordt gebruikt tussen 15 december en 31 mei. Een alternatieve route wordt echter duidelijk aangegeven en loopt in een mooie lus over Cap de Norfeu. Het loont om zover mogelijk door te lopen tot het uiterste puntje, vreemd dat Rother veel eerder stopt en het mooie uitzicht daarbij mist. Bij het verlaten van de Cap op Coll de Canadell, waar alle paden en wegen bij elkaar komen, daalden wij af naar het fraaie strandje Platja Cala Canadell om vervolgens weer te stijgen over een ongemarkeerd,
niet altijd even duidelijk pad, naar Puig del Canadell, vlak langs de rand van de rotsen met een behoorlijke afgrond hoog boven Middellandse Zee. Het uitzicht is adembenemend mooi mede door de loodrechte afgrond. Na de beloning op het terras van het hotel-restaurant op Cala Joncols was het nog een uurtje lopen terug naar de parkeerplaats op Cala Montjoi. GR92.
Alleen het stuk kustroute omschreven in Rother's wandeling nr. 36, tussen Roses en Montjoi stond nog in onze planning want samen met de eerder gemaakte wandelingen zouden we dan de hele kustroute van Roses tot Cap de Creus hebben gelopen. Camping Ampurdanés ligt zo ongeveer op het startpunt van deze route dus dat was onze volgende bestemming. We moesten eerst nog wel even langs Carglass en het politiebureau om aangifte te doen want ons zijraam was eruit geslagen in Montjoi. Vervolgens ook nog langs een Carrefour supermarkt om nieuwe toiletartikelen en wat handdoeken te kopen; de dieven hadden 7 tassen meegenomen. Waarschijnlijk gebeurden dit soort praktijken minder in de hoogtijdagen van het wereldberoemde restaurant El Bulli aan Cala Montjoi. Camping Ampurdanés ligt vlak aan zee en het geluid van branding is heerlijk rustgevend 's nachts. Het is een aardige maar prijzige camping, gelegen in een vreselijke wijk: l'Almadrava met overwegend vakantiewoningen. Wat een contrast met het schitterende oude stadje Cadaqués. De GR92 is heel snel op te pakken op het strand Playa de la Almadrava. De route zelf is weer fantastisch mooi, vooral als het grote Roses en de vele vakantiehuizen uit het zicht raken. Montjoi is in pakweg een uurtje bereikt. Aangezien Rother's wandeling 36 dezelfde weg terug is kozen we voor een langer alternatief; vanuit Montjoi is namelijk ook Rother nr. 35 op te pikken welke een lusje door het binnenland maakt. Het was 4 april, onbewolkt en er stond weinig wind bij zo'n 22 graden.
We moeten er niet aan denken hoe het is om hier midden in de zomer te lopen. Het was er nu al gortdroog en warm. We verlieten de Rother route op de asfaltweg om via de Cami Turó de l'Ullastrell, in rood aangegeven op de papieren kaart, tussen de wijngaarden door naar Canyelles Petites af te dalen waar we de GR92 weer oppikten om langs de zee terug te keren naar Playa de la Almadrava en de camping er vlak achter.Puig Gros.
Voor een laatste kustwandeling, aan de noordkant van het schiereiland, verkasten we nog éénmaal; naar camping Port de la Vall vlakbij el Port de la Selva; een nette verzorgde camping maar daar is de prijs ook naar want ook hier betaalden we weer de hoofdprijs.
De geplande wandeling langs de noordkust start aan de andere kant van de baai op een parkeerplaats. Aanvankelijk waren we van plan om vanaf de camping langs de kust te topen door el Port de la Selva maar na een eerste verkenning met de route hebben we dat snel geschrapt. De GR92 langs de kust is hier bij lange na niet zo fraai als wat we reeds hadden gelopen; het is allemaal asfalt en beton. Ook het korte wandelingetje vanaf de camping naar de noordelijker gelegen Cap de Bol sprak niet echt tot de verbeelding. Rother's wandeling nr. 22 start op de parkeerplaats Tamariua en is niet als gps beschikbaar wat wel jammer is want juist op deze route is een deel ongemarkeerd en iets uitdagender. Wij lieten onze camper achter op deze parkeerplaats in de hoop dat de ramen er nog in zouden zitten bij terugkeer. De route is eerst goed begaanbaar en duidelijk met geel gemarkeerd. Na Platja de Fornells wordt het wat spannender en zijn enkel steenmannetjes de wegwijzers. Ook in de app staat hier geen pad aangegeven en soms moeten de handen er even aan te pas komen. Onze viervoeters waren duidelijk weer in het voordeel want hulp hebben we ze nergens hoeven geven.
De klim naar Puig Gros zelf is niet gemarkeerd maar wel duidelijk en ook de app herkent weer een pad. Het uitzicht is schitterend en Cap de Creus én Cap Béar,
een heel eind verderop in Frankrijk waar we een jaar eerder stonden, zijn vanaf Puig Gros goed te zien. Dat het hier altijd waait uit veelal dezelfde richting is goed te zien aan de vorm van de bomen. Voor de terugweg kozen we voor een omweg over het in rood aangegeven brede wandelpad op de papieren kaart en daarna de via GR11 terug naar Tamariua waar we onze camper intact aantroffen. Samen delen.
El Bulli aan Cala Montjoi gold als een van de beste restaurants ter wereld. In augustus 2011 sloot dit toprestaurant haar deuren. Drie van de voormalige chefs begonnen in Cadaqués een nieuw restaurant; 'Compartir' genaamd. Compartir betekent delen; de lekkerste traditionele gerechten, voornamelijk vis, worden gepresenteerd op één bord midden op tafel waarna het samen eten kan beginnen. Wij kozen voor het verrassingsmenu en werden getrakteerd op 12 verrassende mooie gerechtjes, stuk voor stuk van hoog niveau. Wij vonden het zo goed dat we twee dagen later weer op de stoep stonden. Met nog eens 8 gangen hadden we het merendeel van de kaart wel geproefd. Nog een aanrader is het bijzondere 'Casa Anita', waar Salvador Dali een paar keer per week kwam eten. Het begon al met reserveren: op een kladblaadje werd een 2 genoteerd. Geen naam, geen telefoonnummer, alleen een 2. Wij zaten aan tafel bij een stel uit Manchester en twee Turkse dames. Er is geen menukaart of prijslijst; de eigenaar komt persoonlijk het menu doornemen en als het antwoord 'vlees' is op de vraag wat je liever hebt: vlees of vis dan zegt ie dat er morgen vlees is en vandaag vis... hilarisch! Wij kregen 5 gangen voor een heel redelijke prijs en een avondje uit dat we ons nog lang zullen herinneren.
