Met Monthermé en de Semoy in de Franse Ardennen nog vers in het geheugen reisden we af naar het stroomgebied van de Belgische Semoi enkele tientallen kilometers stroomopwaarts in de Belgische Ardennen. Waarom ook niet; onze trip jaren geleden naar België viel welliswaar wat tegen maar aangezien we vol lof waren over de Franse kant van de Ardennen vonden we dat we de Belgen tenminste een tweede kans moesten geven. Op enkele kilometers loopafstand van het aardige dorpje Bouillon ligt de rustige camping Halliru.
Geen zwembad, geen supermarkt, geen snackbar, geen speeltuin en alles vrij basic maar dat weerhoudt de barbeque-ende feestgangers ervan hier neer te strijken; ideaal voor een weekendje rust dachten we.
Die wens kwam niet helemaal uit want zaterdagavond was er helaas een feest in de schuur midden op het terrein maar rond middernacht was het gelukkig afgelopen.
De overdag regelmatig terugkerende rioollucht was jammer maar de zondagmorgen zonder stromend water in het sanitairgebouw was pas echt tegenvallend.
De volgende keer zoeken we ondanks de mooie ligging toch naar wat anders dan Halluri; het kostte bijna niets, dat moet gezegd.
Meerdere gemarkeerde wandelroutes lopen letterlijk over de camping, onder andere de GR14.
Ze zijn gemakkelijk op te pikken aan de oevers van de schitterende Semoi waaraan de camping ligt.
In het dorp Bouillon zelf haalden we bij de tourist info een 8 euro kostende kaart met tal van genummerde wandelingen.
Het was even puzzelen omdat we de tekst van de routes niet konden rijmen met de kaart maar wat bleek: we zaten de kaart met ruiterroutes te bekijken... amateurs!
Eenmaal op de routes kan het bijna niet missen; voldoende markering en wegwijzers maar gelukkig nog net geen overkill.
De Semoi maakt enorm veel bochten en lussen al slingerend door het glooiende heuvellandschap, het schijnt dat over 1 kilometer hemelsbreed de Semoi 2,5 kilometer doet.
De heuvels ertussen zijn voor de wandelaars terwijl de Semoi zelf de peddelaars verwend.
Asfalt en auto's lijken daardoor soms ver weg; ongerept is het zeker niet maar rustig vaak wel en dat is echt een pluspuntje.Boswandelingen.
Onze eerste wandeling combineerden we met het halen van een wandelkaart. Een nieuwe kaart en dus niet voorbereid; we kozen daarom voor een volledig gemarkeerde route van ruim 7 km startend in Bouillon. De route was nergens moeilijk en had een aardig uitzichtpunt in de vorm van een houten uitkijktoren die ook door de honden gemakkelijk was te beklimmen. Alleen de laatste klim met de stalen wenteltrap hebben we niet gedaan. De kaart gaf overigens ook kwalificaties aan de routes te weten: A, B, C, D en E; van makkelijk tot moeilijk. Verreweg de meeste routes in de buurt waren met A aangeduid. Nu we wisten wat we konden verwachten was het de volgende dag makkelijk een langere route te plannen waarbij verschillende routes en de GR14 deels waren opgenomen. Met als oplaadstation het dorpje Poupehan ingepland streken we halverwege neer op het terras van 'Le Vieux Moulin' waar we even konden bijkomen onder een parasol; het was bloedheet. Meerdere uitzichtpunten zouden we passeren maar vergeleken met bijvoorbeeld Monthermé of Altenahr viel het vaak wat tegen.
Steile klimmen en diepe afgronden waren er eigenlijk niet; het was vooral lopen in de bossen maar op zich geen straf met deze hoge temperaturen.
Met 21 kilometer in de benen vonden we het welletjes trouwens, ook zonder veel klimwerk.Uitdagender werk.
De derde wandeling startten we in het gezellige dorpje Rochehaut, niet ver van Bouillon stroomafwaarts en hoog boven de Semoi gelegen. Het uitzicht op het dorpje Frahan is prachtig vanuit Rochehaut. Er was opvallend veel wandelactiviteit maar dat kon ook komen omdat het zondag was. Rochehaut zou zomaar eens een volgende bestemming kunnen zijn voor een lang wandelweekend. We maakten eerst de met nummer 27
gemarkeerde boswandeling naar het eerder bezochte Poupehan om daarna weer richting Rochehaut te lopen.
Moeilijk was het wederom nergens en eigenlijk wilden we wel wat meer uitdaging.
Op de wandelkaart en ook op het infobord op de parkeerplaats in Rochehaut stond nog een route welke werd afgeraden voor 'gevoelige personen'.
Wat daarmee precies werd bedoeld is ons nog niet helemaal duidelijk. Het zal zoiets zijn als wat de Duitsers bedoelen met 'trittsicherheit en schwindelfreiheit', dus zonder dat: niet aan beginnen.
Aan het eind van wandeling 27 stond weer zo'n bord met waarschuwingen voor deze route. Wij besloten deze te gaan lopen.
Drie uur lopen over vijf kilometer stond aangegeven, dat is vrij lang voor zo'n korte wandeling dus het zal wel moeilijk worden.
Van tevoren hadden we afgesproken dat we zouden omkeren als het echt lastig zou worden, lang was de route niet dus omkeren zou altijd kunnen.
De eerste moeilijkheden dienden zich overigens al aan voor de start; op de kaart wordt de route met 43 aangeduid maar op het infobord en op de route zelf is het nummer 84.
Na een paar mooie, soms steile, paden door de rotsige bossen diende zich het eerste obstakel aan: een aluminium ladder, bijna loodrecht naar beneden.
Opties in zo'n geval zijn; de honden één voor één naar beneden tillen of kijken of de ladder te omzeilen is met een alternatieve route.
Dat laatste was mogelijk en bovendien ontweken we meteen een tweede ladder. Bij de derde ladder twijfelden we of we door moesten gaan; "wat nou als we er nog 30 krijgen?"
Een vriendelijke Italiaan wist te vertellen dat er nog ééntje kwam na deze. Dan moest het goed gaan, dat was wel te overzien.
Onze honden laten zich gelukkig gemakkelijk optillen en nadat we de honden één voor één omhoog hadden gebracht volgden mooie steile paadjes naar en langs de Semoi.
Voordat de steile klim omhoog begon stonden we voor die vierde en tevens laatste
ladder; veel hoger en nog steiler dan de eerste drie.
Voor ons niet te omzeilen maar voor de honden een stukje verderop probleemloos door een steil zijdalletje.
Terwijl Ageeth ze beneden opwachtte trippelden ze één voor één naar beneden.
De rest van de route inclusief de soms steile klim terug naar het dorp Rochehaut verliep vrij gemakkelijk.
We raden deze route niet aan voor onervaren wandelaars cq. honden; oftewel: 'niet geschikt voor gevoelige personen.' De culinaire tip: Hôtel des Ardennes in Corbion met Bib Gourmand.
