Biosphärenpark Nockberge (voorheen Nationalpark Nockberge)
Volle maan.
De weersvoorspellingen waren gunstig in de week van de volle maan begin februari 2015. Het schijnt zo te zijn dat tijdens volle maan statistisch gezien vaker stabiel en helder weer is te verwachten. We houden er daadwerkelijk rekening mee bij het plannen van onze vakanties in het najaar en de winter maar om nou te zeggen dat het echt waar is... ook in de 'volle maan weken' kan er veel neerslag vallen. Wij gingen in iedere geval voor de zesde keer sneeuwschoenwandelen in ons favoriete berggebied: Nockberge. Net als voorgaande keren zijn we tot de conclusie gekomen dat sneeuwschoenwandelen echt iets anders is dan 'gewoon' bergwandelen.
In de winter zijn de omstandigheden veel meer van invloed op de
bergtochten waardoor wijzigen van de plannen of aanpassen van de routes is regelmatig noodzakelijk.
Wat ons betreft een hele goede reden om naar een voor ons bekend gebied te gaan
aangezien wij nooit met een gids of in een groep lopen en altijd alle routes
zelf plannen, reden te meer om de risico's zoveel mogelijk te beperken.Poedersneeuw.
Vorig jaar waren de grote hoeveelheid 'neuschnee' of de brandende zon op de zuidhellingen een reden om de bergtochten aan te passen. Deze keer was de temperatuur continu onder nul waardoor er overwegend losse poedersneeuw lag, ideaal voor de honden want het kleefde niet of nauwelijks in de vacht. Door de stevige wind hogerop werd deze losse sneeuw echter ook gemakkelijk verplaatst waardoor overal eigenlijk triebschnee was te verwachten; er werd dan ook lawinestufe 3 werd afgegeven boven de boomgrens. In het dal was het vaak bijna windstil terwijl er bovenop de berg sprake was van stormachtige wind.
De lawine-app van snowsafe is een handig hulpmiddeltje tijdens de vakantie; altijd up to date wat betreft de sneeuwcondities en de te verwachten omstandigheden, een must have voor de off piste wintersporters.
Wij maken hier veelvuldig gebruik van; zoals gezegd was er veel triebschnee te verwachten en volgens de lawine berichtberichten lagen de kritische en veilige zones vaak dicht bij elkaar.
Daarbij was er geen onderscheid welke hellingen kritisch waren: voor alle windrichtingen werd dezelfde waarschuwing afgegeven.Triebschnee.
We planden onder andere we een relatief makkelijke wandeling van Falkertsee naar de Prießhütte. weinig hoogtemeters en duidelijke wandelpaden en guterwegen, ideaal om op sneeuwschoenen te lopen. We wilden wel een dagje lopen met wat minder hoogtemeters en makkelijke paden en wegen na de pittige tocht naar Mirnock de dag ervoor. Na een kwartiertje lopen vanaf Falkertsee zou de gemarkeerde route richting Prießhütte zo op te pikken zijn... We kwamen bedrogen uit: er was in de verste verte niets te zien van een pad of guterweg of iets wat er op leek, alleen maar ingewaaide sneeuw terwijl er op het eerste stukje vanaf Falkertsee en de naamloze bergtop aan onze route eigenlijk niet eens veel sneeuw lag!
Dat kon kloppen want deze sneeuw was vakkundig verplaatst en
onze route lag ergens onder dit enorme pak losse stuifsneeuw. We besloten een rondje te lopen over de naamloze berg (2064 m volgens de kaart) en waren na anderhalf uur alweer terug.
Omdat dit niet echt voldoening gaf besloten we een bekend dal in te gaan bij Bad Kleinkirchheim: Zirkitzen. Daar liepen we nog
probleemloos een kleine 3,5 uur heen en terug naar de Fronhütte in Fronwiesen.Weer onvoorspelbaar.
In 2014 stonden we al eens in de mist op de Großer Speikkofel. Aangezien het uitzicht van deze berg er mag zijn, bij helder weer
, besloten we deze wandeling nog maar eens te gaan doen.
Het wordt nergens echt steil en de Gurktaler Alpen, waar de Großer Speikkofel eigenlijk in ligt, komt er vaak gunstiger uit qua lawine risico's, dat was ook nu het geval.
Er werd een stralende dag voorspelt dus een uitgelezen kans om van het uitzicht te gaan
genieten... We kwamen wederom bedrogen uit; nog voor we de Kleiner Speikkofel bereikten pakte het helemaal dicht en begon het te sneeuwen.
Dit leek ons geen plaatselijk buitje dus weken we af van onze route: we staken binnendoor naar de door ons eerder bezochte Speikkofelhütte en liepen door het schitterende Andertal terug naar het startpunt in St Lorenzen terwijl het eigenlijk constant sneeuwde.
Niet getreurd: die Großer Speikkofel blijft nog wel een poosje dus die gaan we echt nog wel lopen en het Andertal is van een zeldzame schoonheid en daarom een genot om door te wandelen.
Een andere wandeling in de Gurktaler Alpen was er een door de Gurkgraben langs de Gurk; niet moeilijk en dus geschikt op een dag waarop sneeuw wordt voorspelt.
Een mooie korte route van drie uur van St Lozenzen naar de Messaneggerhütte en terug.
Jammer alleen dat de kaart van Freytag & Berndt het gemarkeerde pad ten noorden van de Gurk aangeeft en de Kompass kaart ten zuiden. Wij liepen de noordkant en kwamen geen markeringen tegen; waarschijnlijk heeft
de Kompass kaart het hier bij het rechte eind. Prima: doen we dat de vogende
keer!Verlaten hutten.
We kozen zoveel mogelijk voor routes waarbij we één of meerdere hütten passeerden zodat we, het liefst uit de wind en in de zon, even konden pauzeren op het terras met een kop koffie uit onze thermosfles. Alle hutten zijn 's winters verlaten maar er is meestal wel een mogelijkheid om even op een bankje aan een tafel te zitten want die staan gewoon buiten te wachten op het nieuwe zomerseizoen. Soms zijn de banken en tafels compleet ondergesneeuwd aangezien de wind wel raad weet met poedersneeuw en grote sneeuwduinen bouwt aan de luwe zijde van de hut. Als je hartje winter dan bij zo'n hut komt en er is verder niemand, ook niet op de weg er naar toe, is het nauwelijks voor te stellen dat in de zomer het terras waarschijnlijk regelmatig vol zit. De Neugartenhütte op de flank van Mirnock en Fronhütte in Fronwiesen op de hellingen van Rodresnock waren wel de verrassingen want deze staan niet op de kaart maar hier konden we heerlijk in het zonnetje zitten op het zuiden... uit de wind... genietend van het uitzicht.
Langalmtal.
Verreweg de langste wandelingen die we maakten liepen door twee prachtige dalen. We liepen in krap vier uur van Türkhaus (Kaning) via Petodnighaus en Erlacherhaus naar de Oswalderbockhütte helemaal achterin het Langalmtal.
Onderweg in het Langalmtal waren we getuige van mooie ijsbeelden gevormd door de natuur,
ijspegels van een tiental meters hoog.
Het berggebied achterin het Langalmtal is overweldigend mooi: de Großer Rosennock, Zunderwand, Predigerstuhl en de Erlacher- en Oswalderbocksattel zijn een lust voor het oog.
Na het welverdiende kopje koffie, uit eigen thermosfles natuurlijk, bij de Oswalderbockhütte was het een kleine drie uur lopen terug naar Türkhaus.
Op het eerste deel was de sneeuw aangereden door een snowscooter of terreinwagen waardoor we flink konden opschieten,
we hadden hier al eens eerder op sneeuwschoenen gelopen en haalden destijds niet de Wolitzenalm door zware sneeuwval, waardoor het lopen niet erg snel meer ging.
Nu was dat anders: we zakten er niet heel ver in weg en konden zo in dik vier uur naar het eind lopen van het dal met de Kaninger Wolitzenhütte. De terugweg duurde nog eens een uur of drie.
Biosphärenpark Nockberge.
Koud kan het er ook zijn: wij hebben hier nu acht keer gestaan in verschillende seizoenen en we kunnen ons niet één keer herinneren dat het niet waaide en niet koud was.
Toch blijft deze berg trekken want er moeten de nodige hoogtemeters worden overwonnen en de beloning boven mag er zijn.
Ook lopen er van verschillende kanten routes naar boven dus er kan gevarieerd worden.
De hoogvlakte tussen Bodeneck en Mirnock ziet er geweldig uit en het zicht op de Millstättersee is formidabel.
Deze keer parkeerden we bij Possegger (Renate's Einkehr) en liepen via Spieler over pad 1901 en 190 naar de top.
Dit pad loopt deels over guterwegen met afkortingen (voor wie dat wil). We hadden deze route nog niet eerder gelopen maar we wilden niet via de steile hellingen van Bodeneck lopen op de rechtstreekse route (188) vanaf Possegger.
De terugweg besloten we niet de afkortingen door de bossen te nemen maar door de poedersneeuw op de guterweg naar beneden te wandelen, heerlijk ontspannen loopt dat en je kunt mooi om je heen kijken.
Rest nog de culinaire tip voor deze keer: Wildknödeln mit Rotkraut en daarna Kaiserschmarr'n bij Gasthof Thurnerhof (net buiten Untertweng aan de noordoostzijde van Mirnock) ..... Yummie !
[P] Gasthof Posegger 1222 m - over de weg baan Spieler - (1901) Neugartenhütte - (190) Mirnock 2110 m - (1901) Neugartenhütte - guterweg terug naar Spieler - over de weg terug naar Gasthof Posegger 1222 m
