Wederom Andorra.
Andorra, Ordino in vall d'Ordino, precies een jaar na ons eerste bezoek aan Andorra. We hebben ernstig getwijfeld om toch niet naar Noorwegen te gaan om daar weer meerdaagse tochten te gaan maken maar de wee
rsberichten waren
zo slecht dat we de verleiding om naar Andorra te gaan niet konden weerstaan. Dit fijne bergstaatje was ons vorig jaar zó goed bevallen en meerdaagse tochten zijn ook in Andorra mogelijk aangezien bivakkeren, voor 1 nacht op dezelfde plek, is toegestaan. En dan is er ook nog Casa Leon: uitzonderlijk goed eten voor een
redelijke prijs.Meerdaagse tochten.
We maakten deze keer een drietal meerdaagse tochten onder heel goede omstandigheden: overdag circa 30 graden in het dal en circa 25 graden op de berg, redelijk warm voor wandelen maar in combinatie met een straffe wind, een lage luchtvochtigheid en koele nachten over het algemeen geen probleem. De wandelingen liepen hoofdzakelijk over GR routes en waren, op een paar uitzonderingen na, prima gemarkeerd. Door het ruige terrein was vooral bij Kate te merken dat ze na een paar dagen in de bergen wel toe was a
an een paar dagen relaxen op een camping. De volgende
wandeling liep ze vervolgens weer fier voorop en bij twijfel of (te) weinig
markering liepen wij achter Kate aan.Noordoost Andorra.
De eerste tocht startte in het Vall d’Incles: vorig jaar nog een zeer druk dal vol met auto’s en campers maar nu overdag van 10:00 tot 18:00 uur afgesloten voor gemotoriseerd verkeer. Pendelbussen zetten de voetgangers nu af achter in het dal, veel beter te reguleren dus. Wij waren pas laat aangekomen en hebben na zessen de auto achterin het dak geparkeerd. Daarna heerlijk een paar uurtjes gelopen en een mooie bivakplaats gevonden in Frankrijk aan Estanys de Fontargent. Vervolgens liep onze route voor een groot deel over Frans grondgebied via de GRT met een stuk of zeven glasheldere bergmeren en een paar lastige passages met puinhellingen en (grote) rotsblokken. Vlak voordat we weer in Andorra kwamen wachtte ons het vervelendste deel van de wandeling: een stuk over de weg… helaas, maar de klim naar Port Dret en vervolgens de afdaling naar Vall D’Incles maakten dat ruimschoots goed.
Noordwest Andorra.
Na een paar dagen rust en een paar bezoeken aan Casa Leon volgde tocht twee: Bij Llorts de b
ergen in om
vervolgens met een grote lus door Parc Natural Comunal Valls del Comapedrosa om de Comapedrosa te lopen. Werkelijk een prachtige tocht. Minpuntje: zodra we de grens passeerden om een stukje via Spanje te lopen was het gedaan met de GR markeringen: erg jammer. We zijn afgedaald tot Estanys de Baiau en daar konden we de route weer oppikken. Op zich geen straf want ook daar is het prachtig. De klim naar Portella de Baiau is heel
erg steil en we waren een dag eerder al door twee poolse jongens gewaarschuwd: zij dachten echter dat onze honden er moeite mee zouden hebben maar zoals wij al hadden verwacht waren wij weer
eens de zwakste schakel. Heel veel los puin wat steeds wilde gaan schuiven en dan ook nog steil omhoog. Met 4 poten
waren ze echt in het voordeel! We waren wel blij dat we dit deel niet hoefden af
te dalen met onze zware rugzakken. Deze tocht liep vervolgens door Arinsal met
een paar kilometer asfalt: wij besloten dit deel vroeg in de morgen te 
gaan lopen en dat was een goede keus: heel Arinsal
konden we in de schaduw lopen. Asfalt wat de hele dag in de zon opgewarmd wordt is erg vervelend voor de honden. We hadden ons wekkertje op zes uur gezet maar dat was toch te gek: ’t was nog donker!Cami de L’Óssa.
Na weer een paar dagen rust en jawel: een paar keer Casa Leon hadden we nog één tocht in de planning: Cami de L’Óssa. Prima op onze kaart aangegeven met CU. In de praktijk komt het er echter op neer dat daar waar andere gemarkeerde routes lopen geen roze Cami de L’Óssa markeringen staan. Start was aan Estany d’Engolasters: waar het een drukte van belang was. Na een kwartier lopen merkten we daar echter niets meer van. De route ging via de GR11 en GR7 door Vall de Madriu met de glasheldere Rui de Madriu een een aantal mooie bergmeren naar Pic dels Pessons / Pic del Gargantillar met een schitterend uitzicht over Ando
rra. Bij het verlaten van de GR7 was het even zoeken naar de markering : roze stippen op een onderlinge afstand die bij helder weer al vrij groot is.
We hebben regelmatig achterom gekeken en waren blij met onze looprichting:
andersom waren de roze stippen niet te zien. Bij Estany’s d’Ensagents waren mooie bivakplaatsen te vinden.
Op de afdaling die volgde wisselden groene, gele en soms roze stippen elkaar af als markering. Het stuk door het wintersportgebied
sprak niet echt tot de verbeelding maar het stuk na de afdaling in het bos over de weg naar de parkeerplaatsen en vervolgens de laatste 3 km
over het vlakke pad naar Estany d’Engolasters viel ons echt zwaar tegen: hier hadden we beter mee kunnen beginnen
achteraf: een druk stoffig gravelpad zonder schaduw.Casa Leon.
Nog even reclame maken voor Casa Leon: gevulde mosselen, escargots, terrine van ganzenlever, eendenborst, zalm, heek, tournedos…. het kan niet op. Waarschijnlijk kan het nog veel goedkoper in Andorra maar of je dan deze kwaliteit krijgt ?.... Dat betwijfelen we. Wij probeerden bijna hele kaart en kregen bovendien het recept van hun overheerlijke nagerecht: walnotenmeringue met citroencréme…… CARAMBA!
