"  Dogs got personality. Personality goes a long way "
Quentin Tarantino

 

Frankrijk/Spanje.
Parc Naturel Regional des Pyrénées Ariegeoises/ Parc Natural de l'Alt Pirineu, augustus 2017.


Alt Pirineu. 
Voor de zomervakantie van 2017 hadden we wel weer een paar goede ideeën: Noorwegen? Zweden? Aangezien we meerdaagse tochten wilden maken was stabiel zomerweer wel een vereiste. Het barre weer op de Hardangervidda een paar jaar geleden had blijkbaar een hele diepe indruk gemaakt. De keuze viel, net als vorig jaar, niet op Scandinavië; de vooruitzichten waren veel te nat én te koud. Het werd wederom de Pyreneeën want die hadden vorig jaar ook veel indruk gemaakt, in positieve zin welteverstaan. Om niet helemaal in herhaling te vallen verplaatsten we een beetje meer naar het westen ten opzichte van vorig jaar. De vele bergmeertjes in het Spaanse Parc Natural de l'Alt Pirineu hadden ook onze aandacht getrokken. Dit Spaanse natuurpark is via meerdere bergpassen vanuit Frankrijk te bereiken. Het leek ons wel wat om een tweetal zesdaagse wandelingen te maken waarbij we zowel op Frans als Spaans grondgebied zouden verblijven, een viertal bergpassen passerend tussen de beide Pyreneeënlanden. We bestelden voor vertrek alvast een wandelkaart van het Spaanse park. De Franse kaarten hadden we natuurlijk nog van een jaar eerder. We scoorden in Frankrijk naast de Franse 1:25000 wandelkaarten ook nog een tweetal wandelkaarten van dezelfde uitgever met een schaal van 1:50000.... Waarom? Omdat we verslaafd zijn aan kaarten bestuderen. Op camping Municipal d'Ustou in het Franse dorpje Saint Lizier bereidden we ons voor op een zesdaagse bergtocht door dit gebied. Iets verderop in het dal op de overvolle parkeerplaats 'Le Peyre' propten we onze California camper op het laatste plekje in een krap hoekje in de schaduw. Op deze parkeerplaats houden de wegen op en rest er niets dan wandelpaden. 

Steil klimwerk.
De parkeerplaats ligt op slechtst 1026 meter hoogte dus eerste uren lopen ging door de bossen. Vrij gemakkelijk liepen we via de GRT naar 'Le cirque de Cagateille' pakweg 200 meter hogerop waar het nog relatief druk was met wandelaars. Onze eerste bivak op 1800 meter aan het bergmeertje Étang de la Hilette bereikten we na uren peentjes zweten op de onophoudelijk stijgende wandelpaden; het was eigenlijk continu traplopen met een loodzware rugzak op waarbij de opstappen vaak net wat te groot waren. Met bergwandelingen merk je wel wanneer je een te hoog tempo loopt; de hartslag stijgt dan simpelweg. Hier was het niet zozeer een stijgende hartslag maar een stel benen wat op een gegeven moment zei: "bekijk het maar!" Vlak voordat we ons bergmeertje bereikten moesten we ook nog een korte gezekerde kloof door. Voor ons niet zo'n probleem maar met staalkabels en kettingen schieten de honden niets op. Meestal hebben ze weinig of geen hulp nodig van ons. Eventueel één hand aan de kabel of ketting en de andere aan het tuigje van de honden, dat gaat vrijwel altijd zonder al teveel moeite. Hier waren echter u-vormige beugels van betonijzer met de twee uiteinden van de beugel in de rotsen gemaakt zodat een trap ontstond. Wat als de honden hier zelfstandig zouden afdalen en zich met de voorpoten in zo'n beugel zouden laten glijden? Dat zou dramatische gevolgen kunnen hebben. We hebben ze hier één voor één aan het tuigje langs geleid. Deze passage was wel met omweg te omzeilen geweest overigens. De beloning kwam daarna vrij snel want de omgeving rond het meertje Étang de la Hilette was weer een plaatje om in te lijsten. Er stonden nog twee tentjes maar de meerdere inhammen en schiereilandjes maakten het meertje uitermate geschikt voor een bivak met voldoende privacy.

Bonjour - Ola.
De oversteek via Port de Couillac cq. Port de Colatx naar het Spaanse natuurpark Alt Pirineu was hemelsbreed misschien 2 kilometer maar wel weer een zo'n 700 meter stijgen. We zochten op de tweede dag de GRT route weer op aan de oostzijde van het meertje bij een schuilhutje. Zo konden we de eerder gepasseerde gezekerde kloof ontwijken. Een uurtje of drie later bereikten pas we de Frans-Spaanse grens op circa 2500 meter hoogte. We waren in twee dagen behoorlijk afgemat met 1500 meter klimmen met zware bepakking in het steile terrein. Het uitzicht boven over het Parc Natural de l'Alt Pirineu is buitengewoon mooi wat de klim meer dan de moeite waard maakt. De GRT (Grande Randonée Transfrontalier) heet aan de Spaanse kant TRF (Sender Transfonterer). Beide afkortingen staan voor zeg maar: 'grensoverschrijdende lange afstandswandelroute'. Het was even zoeken naar de Spaanse TRF. De Franse en Spaanse kaarten komen niet overeen namelijk en we stonden daardoor een paar honderd meter ten noordoosten van de Port de Couillac zoals de Franse kaart ook aangaf en ook de markeringen van de Franse GRT. Aan het kleinste en hoogst gelegen meertje van de twee 'Estanys de Guiló' vonden we wel weer een hele mooie bivakplaats op circa 2250 meter in het Spaanse natuurpark. 

Estanys.
Bij een blik op de kaart van Alt Pirineu vallen meteen de vele bergmeertjes op. Voor meerdaagse tochten ideaal om te bivakkeren, ze lenen zich uitstekend voor een frisse duik. Zo'n koud bad doet wonderen aan het eind van een dag lopen in de bergen. Onze tocht vervolgden we langs een aantal van deze prachtige meertjes: Estany de Colatx, Estany de Semó, Estany de Romedo de Dalt tot Estany de Romedo de Baix. De laatstgenoemde wordt gestuwd en het was eigenlijk niet onze bedoeling hierheen te gaan. We hadden een afslag gemist. Onder de indruk van de schitterende omgeving vergaten we de kaart te lezen dus we keerden om bij dit meer... Onze bestemming was het grotere Estany de Certascan met de gelijknamige bemande berghut Refugi de Certascan. Wederom door een schitterend landschap lopend overkwam het ons nogmaals, we misten een afslag vlak voor de steile afdaling op Sierra de Llurri. Hier moest onze smartphone eraan te pas komen aangezien er meerdere paden waren waarvan één idioot steil naar beneden. Eenmaal op het juiste pad, de TRF, viel het erg mee met de steilte. De Locus Map app is trouwens wel héél gedetailleerd met de wandelpaden en onderhand een onmisbaar hulpmiddel geworden. Het gestuwde Estany de Certascan met berghut viel eigenlijk wat tegen. We hadden hier graag een lunch willen scoren maar dat kon niet.. nog geen koekje bij de koffie helaas. Een hartelijk welkom was ook ver te zoeken. Geen vergelijk met bijvoorbeeld de Oostenrijkse Alpenhutten, waar dat aan ligt is ons niet duidelijk. In de vallei richting de Col de Certascan vonden we een bivak op pakweg 2300 meter met uitzicht op het meer. Eigenlijk staan we liever vlak aan een meer naar doordat Estany de Certascan gestuwd wordt is dat niet mogelijk; de onnatuurlijke kustlijn is steil en bovendien varieert het waterpeil. Na Refugi de Certascan stopte de TRF en we volgden vanaf daar een, net als de TRF, rood-wit goed gemarkeerde route; in paars aangegeven op de wandelkaart. De volgende bestemming zou Estany de Flamisella worden, dat was geen lange etappe maar doorlopen via het dorpje Noarre tot het volgende meertje op onze route zou weer veel te ver zijn. Een optie was om een afkorting door de bergen te nemen bij Estany de Flamisella en zo Noarre letterlijk links te laten liggen. Na de soms steile klim en daarna de relatief makkelijke de afdaling van Col de Certascan troffen we de wel heel mooi gelegen Estanys Blaus. De afdaling daaropvolgend naar Pleta Guerrossos was maar mondjesmaat gemarkeerd en bij vlagen moesten we over vervelend steile rotsen. Voor de honden was het zoals gewoonlijk weer eens geen probleem. Op de vlakte van Pleta Guerrossos begon de klim naar Estany de Flamisella. Hier zouden we de volgende dag weer langskomen tijdens de afdaling naar Noarre. Het was best druk met wandelaars die vanuit Noarre de klim ondernamen naar Estany de Flamisella. De drukte en het idee nog verder te moeten afdalen door de bossen naar de parkeerplaats in Noarre spraken niet echt tot de verbeelding en eenmaal aangekomen bij het Flamisella meertje gingen we daarom zonder bepakking op zoek naar die ongemarkeerde afkorting rechtstreeks naar Estany del Port; vlak tegen de Franse grens. Die route vonden we en na een lange welverdiende pauze aan het Flamisella meertje liepen we later in de middag alsnog naar het fraai gelegen Estany del Port met de smartphone en Locus Maps app aan. De met steenmannetjes gemarkeerde afkorting wordt niet vaak gebruikt gezien de hoeveelheid gemzen die we hier aantroffen. De route was vrij gemakkelijk te lopen door glooiend grasland met daarin nog het kleine meertje Estanyet de Flamissella. Het uitzicht over het stroomdal van de rivier de Noarre, het kleine Estany Xic en het grotere Estany del Port daarachter tijdens het laatste afdalende deel is bijzonder fraai.

Ola - Bonjour. 
In het dal van de Rui del Port, een stukje voorbij Estany del Port, plaatsten we onze tent om te genieten van de omgeving en om een twintigtal grote roofvogels (waarschijnlijk arenden) te spotten hoog in de lucht boven de bergtoppen. De volgende dag passeerden we opnieuw de grens via Port de Tavascan cq. Port de Marterat maar niet voordat we een demonstratie schapen drijven hadden bekeken. Vroeg in de ochtend was een kudde schapen afgedaald naar Estany del Port en de herderin met haar border collie, die waarschijnlijk ook over de bergpas vanuit Frankrijk waren gekomen, lieten even een sterk staaltje vakmanschap zien. Op gebaren en fluitsignalen van de herderin werkte de border collie in zijn eentje de hele kudde schapen een paar honderd meter hogerop de bergen weer in; prachtig om te zien. Mooi ook dat zo'n herderin niet moeilijk doet over onze loslopende honden. Integendeel, we werden juist heel vriendelijk begroet. De klim naar de Port de Marterat op 2217 meter was niet moeilijk maar wel winderig. Bij vlagen zo hard dat we bijna uit evenwicht werd geblazen. Aan de Franse zijde bleef de wind de eerste honderden meters parten spelen op de steile afdaling met diepe afgronden. We volgden de GRT via Plat de Lauze, waar de frambozen het heel goed doen, naar Les Marrous op 1060 meter. Hier vonden we aan de rivier Osèsse een geschikte bivak. De laatste etappe naar de parkeerplaats Le Peyre ging eerst nog over de GRT maar met behulp van de Locus Map app vonden we een alternatieve route (35B) zodat we het dorp Stillon konden omzeilen. Deze route staat ook op de kaart maar is niet geweldig gemarkeerd en de vele paden maken het niet gemakkelijker. In Bourdax pikten we de GRT weer op voor het laatste stuk naar Le Peyre. Ook hier was het zonder Locus Map best lastig te vinden geweest denken we. Het pad was niet altijd duidelijk zichtbaar en sommige stukken waren niet onderhouden waardoor de brandnetels tot schouderhoogte stonden. Wij volgden daarom een paar honderd meter de asfaltweg. Na Bourdax moest een paar keer de rivier worden overgestoken via verschillende bruggen. De app gaf weer duidelijk aan waar en welke brug we moesten hebben. Hoe deden we dat eigenlijk toen er nog geen smartphones waren?

Apps.
Om op te laden voor een tweede zesdaagse wandeling zochten we een camping op loopafstand van een dorp met nog iets van horecagelegenheden. We kwamen in Seix uit. Met zowaar 4G internet konden we mooi eens kijken of er nog wat handige apps beschikbaar waren aangezien die Locus Maps wel erg nuttig was. Het enige nadeel van Locus is dat er geen hoogtelijnen worden weergegeven, althans; niet in onze gratis versie. De View Ranger geeft ze wel weer en met nog een kompas- en hoogtemeterapp erbij waren we compleet uitgerust met allerlei nieuwe digitale hulpmiddelen... wat een feest! Het is een kwestie van tijd en dan wordt je uitgelachen met een papieren wandelkaart. Wij hebben onderhand een verhuisdoos vol, maar zonder papieren kaart op stap; daar zijn we nog niet aan toe. Ook de smartphone batterij opladen kunnen we inmiddels in de bergen, hiervoor hebben we een kleine zonnecel mee; de Solar Monkey Adventurer. Wel weer wennen zoiets; de eerste wandeling vergaten we het laadsnoertje dus was de Solar Monkey niets dan extra ballast. Met een volle rugzak en de nieuwste digitale snufjes vertokken we van parkeerplaats l'Artigue een paar kilometer voorbij het gehucht Marc wat weer goed bereikbaar is van uit Auzat. We hadden bedacht weer overwegend stukken van de GRT en TRF te lopen en wederom twee grenspassen te nemen zodat we weer een groot deel in het Spaanse natuurpark Alt Pirineu zouden verblijven. Wat meteen opviel was dat het stijgen hier veel makkelijker ging. We liepen nog net niet fluitend naar een mooie hoogvlakte op 1900 m aan de Ruisseau de l'Artigue en besloten daar te gaan overnachten aangezien het helemaal dichtpakte met mist.

Estanys de Guiló. 
Die mist bleef nog even hangen de volgende ochtend maar er was ons een onbewolkte dag beloofd dus het was een kwestie van tijd. We besloten rustig aan te doen zodat we onze uitrusting droog in de rugzak zouden kunnen pakken. Die zon kwam er natuurlijk en de klim naar Port de l'Artigue verliep probleemloos. Ook het grote veld met enorme rotsblokken oversteken ging op zich goed, al was het tempo een stuk lager en het blijft opletten in zulke blokkenvelden; één misstap en de vakantie zit erop. De honden zijn ervaren inmiddels en in dit terrein hebben ze geen hulp nodig. Ze zijn bovendien veel behendiger en sneller dan wij. Het uitzicht boven op de Port de l'Artigue (cq. Port de l'Artiga in het Spaans) mag er zijn en in de verte was mooi het Estany de Certascan met de berghut te zien waar we een week eerder hadden gelopen. De afdaling aan de Spaanse zijde was minder lastig dan de blokkenvelden aan de Franse kant. Vrij gemakkelijk bereikten we het stroomdal van de Riu de Guiló. In het Spaanse natuurpark liggen regelmatig botten van schapen of koeien of zo. Ook bij deze afdaling was dat het geval.Voor de honden een feestje natuurlijk; belangrijk voor gebitsonderhoud; regelmatig een bot om op te kluiven. De ondiepe meertjes in het stroomdal van de Riu de Guiló lenen zich niet zo goed voor een bivak. Ze zijn volgegroeid met grasachtige waterplanten en van enige privacy is hier ook geen sprake. Aangezien we hele goede herinneringen hadden aan de hogerop gelegen Estanys de Guiló gingen we voor circa 200 meter klimmen naar grootste van de twee Estanys. De week ervoor overnachtten we al aan de kleinste die nog zo'n 50 meter hoger ligt. Een van de beste bivakplaatsen tot nu toe.

Watervallen kijken.
De nacht was koud en helder; geen maan en duizenden fonkelende sterren. Het loont de moeite om 's nachts even buiten te kijken; de sterrenhemel is niet te vergelijken met die in Nederland. In de Pyreneeën is het echt donker. Wij gaan er natuurlijk niet uit om alleen de sterren te bekijken... We kunnen het gewoon niet altijd ophouden... We vervolgden onze route langs het eerder bezochte stuwmeer Estany de Romeda de Baix en verlieten de TRF tijdelijk om het met steenmannetjes gemarkeerde pad langs de Riu de Romeda te volgen. Eigenlijk was het een aaneenschakeling van watervallen; de één nog mooier dan de ander. Een geweldige route die weinig wordt belopen gezien de hoeveelheid frambozen die nog aan het pad aan de struiken zaten. Het laatste stuk in het bos naar de brug 'Pont de Boave' op 1475 meter was soms erg steil en slechts gemarkeerd. Het was hoofdzakelijk achter Kate aanlopen die feilloos weet waar de mensen langslopen. Natuurlijk hadden we de smartphone ook paraat. Bij de brug pikten we de GRT weer op om pakweg 500 meter te stijgen door het stroomdal van de Riu de Sellente te naar onze derde bivak op Planell de Sant Pau; weer zo'n mooie hoogvlakte omringd door machtige bergen. Achter in het dal met een eigen watervalletje mét 'badkuip' plaatsten we onze tent. Één wandelaar kwamen we hier tegen, verder alleen wat gemzen en bergmarmotten. 

Coma d'Estats. 
Minstens zo mooi is de Circ de Baborte te kwalificeren; het ene mooie meertje na het andere. Nadat we de Coll de Sellente op 2488 m waren gepasseerd volgde een redelijk makkelijke afdaling richting Refugi de Baborte. Een stukje voor het bereiken van deze onbemande berghut verlieten we de TRF om door een werkelijk adembenemend mooie omgeving, de Circ de Baborte, naar de Coll de Baborte te klimmen via een met steenmannetjes gemarkeerde route. We kwamen hier twee Spaanse dames tegen die we eerder hadden gezien op onze route en raakten aan de praat. Ze liepen eigenlijk een soortgelijke ronde als wij maar dan tegengesteld en startend in Spanje. Ze hadden inmiddels de Pica d'Estats beklommen en waren helemaal blij. 'Een must om als Catalaanse deze Catalaanse trots te beklimmen!'. Ze bereidden ons voor op aantrekkingskracht van deze gigant. De omgeving van deze berg wordt drukker bezocht dan de rest van het natuurpark. We waren het er trouwens over eens dat de rest van het park ook wel héél rustig is. Bij Cabane de Sottlo klommen we nog via de TRF naar Estany d'Estats. Hier zouden we onze vierde nacht bivakkeren. Dit meertje ligt aan de voet van die beroemde Pica d'Estats. Met zijn 3143 meter de hoogste Catalaanse top. Zoals verwacht was het hier relatief druk. Veel klimmers gaan langs dit meer naar de top. Het meer leent zich daarbij niet zo goed voor een bivak. Eigenlijk is het maar op één plaats mogelijk en daar wordt dan ook veelvuldig gebruik van gemaakt. Een vluchtige blik over dit vlakke deel aan de noordelijke kant van het meertje en wij wisten genoeg; er stonden een paar tenten en her en der lag toiletpapier. Jammer dat sommige mensen zulke viespeuken zijn. Ze vervuilen hun eigen drinkwater zo dicht aan de rand van het meer en het boeit ze blijkbaar niet eens. Wij zochten een paar honderd meter stroomopwaarts een bivakplaatsje op gepaste afstand van deze 'minicamping'. De Coma d'Estats zelf met de machtige Pica d'Estats en de aansluitende bergreuzen van rond de 3000 meter was wel weer overweldigend mooi. Tegen de schemer dook er een paar keer een helikopter op die de omgeving van de Pica d'Estats uitkamde waardoor deze bergen bij ons nog meer respect afdwongen dan ze al deden. 

Onweer. 
De volgende morgen zouden we op tijd aan de klim naar Port de Sottlo beginnen zodat we eventuele drukte naar de Pica d'Estats voor zouden zijn. Een dikke onweersbui weerhield ons echter van een vroeg vertrek. Na de bui besloten we alsnog zo snel mogelijk in te pakken. We hadden nog maar net alles in de rugzakken of het begon opnieuw te regenen en ook te hagelen. Van het onweer dat deze bui vergezelde werden we niet echt vrolijk! Zo was een klim naar Port de Sottlo niet vertrouwd. In regenkleding wachtten we tot de bui voorbij was. Eenmaal aan de wandel kwamen we verschillende mensen tegen waarmee we een praatje maakten. Zo was er een man met -wij denken- zijn kleinzoon die hadden afgezien van de klim. "Door de bliksem getroffen op de Pica d'Estats" zou wel cool staan op de grafsteen maar hij was bang dat het thuisfront daar anders over zou denken. Toch waren er best mensen die gewoon naar de top gingen ondanks het weer wist hij te vertellen. Zijn kans zou nog wel komen op een veiliger tijdstip. Een andere man met twee kinderen zei dat ze vlak bij de top waren toen het onweer losbarstte; ze waren snel doorgelopen naar de top en daarna 'als de bliksem' weer afgedaald. Het is blijkbaar een iconische berg want er waren inderdaad best wel wat mensen op weg naar de top ondanks het onstabiele weer. Wij waren het al niet van plan en met deze weersomstandigheden al helemaal niet. 

Hoogste punt.
De klim van Estany d'Estats naar Port de Sottlo is voornamelijk over gruis en fijn puin steil omhoog lopen. Nergens moeilijk, soms wat geglij en eigenlijk niet eens zo bijzonder. Het uitzicht natuurlijk wel over de achterliggende meertjes Estany d'Estats met daarachter Estany de Sottlo. Eenmaal aan de Franse kant van de Coll de Sottlo kwam er een klein stukje handen- en voetenwerk waarbij de honden even een extra zetje nodig hadden. Het hoogste punt op onze route lag nog pakweg een kilometer verderop. De Coll de la Cometa was met 2905 meter het hoogste punt van onze route. De afdaling daarna langs Étang de Montcalm en Étang d'Estats naar Refugi de l'Étang du Pinet was bijzonder. Het leek wel een maanlandschap want er was niets dan steen. Twee tegenliggers op dit deel, Franse mannen, wezen ons erop dat het komende deel 'difficile' zou zijn voor 'les chiens'. Opvallend dat ze altijd inzitten over de hondjes terwijl de baasjes het moeilijker hebben over het algemeen. :) Het was trouwens best steil maar nergens echt moeilijk voor de honden. Bij Refugi de l'Étang du Pinet scoorden we een kop koffie uit een thermoskan die eerst nog even in een pannetje werd opgewarmd. Net als bij Refugi de Certascan was van klantvriendelijkheid geen sprake. Blijkbaar hebben ze geen behoefte aan passanten. We daalden daarna verder af voor de laatste bivak aan Étang Sourd op 1950 m. Vanaf dit meertje was het de zesde en laatste dag slechts 750 meter afdalen door bergweiden (zonder water!) en later door de bossen langs de wildstromende Ruisseau de l'Artigue naar de parkeerplaats waar we zes dagen eerder onze camper hadden achtergelaten.

We kunnen terugkijken op twee prachtige wandelingen. Het Spaanse natuurpark Alt Pirineu heeft een geweldige indruk gemaakt en we keren hier zeker een keer terug. Wellicht voor een meerdaagse tocht startend in het park zelf aan de Spaanse zijde dus. Er liggen nog wel een aantal mooie meertjes verscholen in de vast ook schitterende dalen die we nog tegoed hebben. Het is niet de vraag 'of' maar 'wanneer' we terugkeren naar Alt Pirineu. 



Campings:
Camping Municipal d'Ustou, St. Lizier. 
Camping Haut Salat, Seix. 
Camping Les Grottes, Niaux.

Kaarten:
Alt Pirineu
Parc Natural de l'Alt Pirineu
Schaal 1:5000
(voor beide gemaakte wandelingen volstaat deze kaart)

2148 OT Vicdessos, Pique d'Estats et Pique du Montcalm. 
Schaal 1:25000

2048 OT Aulus-les-Bains, Mont Valier
Schaal 1:25000

Haute-Ariège
Pyrénées 07
Schaal 1:50000

Couserans-Val d'Aran
Pyrénées 06
Schaal 1:50000


De gelopen routes:

Zesdaagse rondwandeling 1.
Frankrijk - Spanje - Frankrijk. 

Dag 1.
[P] Frankrijk, Le Peyre 1026 m - (GRT) Cirque de Cagateille - (GRT) Étang de la Hilette 1800 m.

Dag 2.
Étang de la Hillette 1800 m - ongemarkeerd pad naar de GRT - (GRT) Port de Couillac 2500 m (iets ten noordoosten via de GRT) - Estanys de Guiló 2250 m in Spanje (bovenste kleine meertje).

Dag 3.
Estanys de Guiló - (TRF) Estany de Colatx - Estany de Senó - Estany de Romedo de Dalt - (Estany de Romedo de Baix en terug) - Sierra de Lluri - Refugi de Certascan 2230 m - Estany de Certascan.

Dag 4.
Estany de Certascan - (GRT) Coll de Certascan 2586 m - Estanys Blaus - Pleta Guerrossos 2000 m - Estany Flamisella 2200 m - Estanyet de Flamisella - Cabane de l'Estany del Port - (TRF) Estany Xic - Estany del Port. 

Dag 5.
Estany del Port - (TRF) Port de Tavascan (Spaanse naam) cq. Port de Marterat (Franse naam) 2215 m - (GRT) Cabane de Marterat 2246 m in Frankrijk - Plat de Lauze - Les Marrous 1060 m.

Dag 6.
Les Marrous 1060 m - (GRT) Ossèse - (35B) Bourdax 800 m - (GRT) Caboussat - (GRT) Le Peyre 1026 m.


Zesdaagse rondwandeling 2.
Frankrijk - Spanje - Frankrijk.



Dag 1.
[P] Frankrijk l'Artigue 1200 m - (GRT) Ruisseau de l'Artigue 1900 m.

Dag 2.
Ruisseau de l'Artigue 1900 m - Port de l'Artigue 2477 m - Riu de Guiló - (Estanys de Guiló 2200 m in Spanje (onderste grootste meer).

Dag 3.
Estanys de Guiló 2200 m - Rui de Guiló - Estany de Romeda de Baix - pad langs Riu de Romeda - Pont de Boave 1475 m - (TRF) Planell de Sant Pau 2100 m.

Dag 4.
Planell de Sant Pau 2100 m - Coll de Sellente 2488 m - Estany de Baborte de Dalt - Coll de Baborte 2596 m - Cabane de Sottlo - Estany d'Estats 2500 m.

Dag 5.
Estany d'Estats 2500 m - Port de Sottlo 2874 m - Coll de la Cometa 2905 m - Étang de Montcalm - Étang d'Estats - Refuge de l'Étang du Pinet 2246 m - Étang Sourd 1950 m.

Dag 6.
Étang Sourd 1950 m - Orris de Nouzére (GRT) - [P] l'Artigue 1200 m.

 

[ klik hier voor alle foto's op één pagina ]

 

H13.JPG (143064 bytes) H14.JPG (118140 bytes) H15.JPG (123160 bytes) H16.JPG (125817 bytes)
H17.JPG (135443 bytes) H18.JPG (137607 bytes) H19.JPG (117546 bytes) H20.JPG (111719 bytes)
H21.JPG (111203 bytes) H22.JPG (122147 bytes) H23.JPG (112786 bytes) H24.JPG (114329 bytes)
H25.JPG (134381 bytes) H26.JPG (103655 bytes) H27.JPG (156988 bytes) H28.JPG (119717 bytes)
H29.JPG (107006 bytes) H30.JPG (113086 bytes) H31.JPG (117236 bytes) H32.JPG (123832 bytes)
H33.JPG (90473 bytes) H34.JPG (103601 bytes) H35.JPG (89278 bytes) H36.JPG (66771 bytes)
H37.JPG (142009 bytes) H38.JPG (120768 bytes) H39.JPG (136654 bytes) H40.JPG (123212 bytes)
H41.JPG (97396 bytes) H42.JPG (108843 bytes) H43.JPG (90096 bytes) H44.JPG (97310 bytes)
H45.JPG (147722 bytes) H46.JPG (122845 bytes) H47.JPG (153412 bytes) H48.JPG (137766 bytes)
H49.JPG (106865 bytes) H50.JPG (109012 bytes) H51.JPG (99876 bytes) H52.JPG (129619 bytes)
H53.JPG (122619 bytes) H54.JPG (130864 bytes) H55.JPG (146630 bytes) H56.JPG (123077 bytes)
H57.JPG (126643 bytes) H58.JPG (120503 bytes) H59.JPG (122989 bytes) H60.JPG (127301 bytes)
H63.JPG (121931 bytes) H64.JPG (130846 bytes) H65.JPG (120234 bytes) H66.JPG (109819 bytes)
H67.JPG (96004 bytes) H68.JPG (112823 bytes) H69.JPG (108631 bytes) H70.JPG (99392 bytes)

 

V01.JPG (123866 bytes) V02.JPG (128932 bytes) V03.JPG (113700 bytes) V04.JPG (97337 bytes) V05.JPG (104599 bytes)
V06.JPG (121513 bytes) V07.JPG (128512 bytes) V08.JPG (90406 bytes) V09.JPG (114068 bytes) V10.JPG (117922 bytes)
V11.JPG (89351 bytes) V12.JPG (126519 bytes) V13.JPG (88181 bytes) V14.JPG (120942 bytes) V15.JPG (113139 bytes)
V16.JPG (127989 bytes) V17.JPG (119428 bytes) V18.JPG (132670 bytes) V19.JPG (79297 bytes) V20.JPG (110404 bytes)